Στο στάδιο της επεξεργασίας βρίσκεται το νέο θεσμικό πλαίσιο που θα
καθορίσει τη νέα εποχή της ανακύκλωσης στην Ελλάδα, με τα όπλα που
διερευνώνται να αφορούν πιο οργανωμένη υποδοχή των απορριμμάτων και
«εξοστρακισμό» της πλαστικής σακούλας από την καθημερινότητα του πολίτη,
με τη χρήση και οικονομικών αντικινήτρων, όπως είπε η χημικός μηχανικός
και μέλος του ΔΣ του Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης Χριστίνα
Ευθυμιάτου Στο Κόκκινο και τους Π. Αγγελόπουλο και Γ. Τραπεζιώτη.
Το νέο πλαίσιο θα εφαρμόσει και στην Ελλάδα την σχετική κοινοτική οδηγία, η οποία στοχεύει στον περιορισμό της χρήσης της πλαστικής σακούλας κατά 50% σε 1-2 χρόνια και μόλις στο 25% της σημερινής κατανάλωσης ως το 2025. Εξετάζεται η επιβολή τέλους ως αντικίνητρο, αλλά και μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης του κοινού, ειδικά για την χρήση της πλαστικής σακούλας, όπως είπε η κ. Ευθυμιάτου.
Η σακούλα μεταφοράς, λόγω της διπλής υπόστασής της ως πλαστικό που χρησιμοποιείται και γίνεται σκουπίδι αλλά και εργαλείο για να πετάμε απορρίμματα, πολύ εύκολα βρίσκεται στο περιβάλλον, η λεπτή σακούλα που παρασύρεται, γίνεται κομματάκια, καταλήγει ρύπος, όπως ανέφερε.
Σημείωσε επίσης ότι υπήρξε μία μεγάλη σύγχυση στο πρόσφατο παρελθόν με τις «βιοδιασπώμενες» σακούλες, καθώς οι περισσότερες από αυτές που διατέθηκαν στην αγορά, ήταν στην πραγματικότητα διασπώμενες με το φως. Αυτές διασπώνται σε μικρά κομμάτια και παρότι μείωσαν την οπτική ρύπανση τελικά προκάλεσαν μεγαλύτερο πρόβλημα στο περιβάλλον, παραμένουν στις θάλασσες, αυξάνονται οι ποσότητες τους, τις τρώνε ψάρια, θαλασσινά και πουλιά και τελικά εντάσσονται στις διατροφικές αλυσίδες, ένα πρόβλημα πλανητικό που δεν έχει ακόμη συνειδητοποιηθεί πλήρως.
Αυτό που πρέπει να κάνει ο πολίτης συμμετέχοντας σε μία άλλη διαχείριση των απορριμμάτων, είναι να διαχωρίζει τα οργανικά απορρίμματα, αποφάγια τροφών κτλ, τα οποία με άλλο «ρεύμα», το καφέ όπως λέγεται, να επιστρέφει στο έδαφος. Εκεί είναι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι πραγματικά βιοδιασπώμενες σακούλες, όπως είπε.
Η κ.Ευθυμιάτου αναφέρθηκε επίσης και στα άλλα «ρεύματα» υλικών, που σήμερα συγκεντρώνονται όλα μαζί στους μπλε κάδους.
«Σε Δήμους που έχουν ενεργοποιηθεί, όπως και οι πολίτες, έχει δουλέψει καλά» το συγκεκριμένο σύστημα, σημείωσε. Τα τελευταία δύο χρόνια, με τον εθνικό σχεδιασμό που έγινε και τους αντίστοιχους περιφερειακούς και τοπικούς σχεδιασμούς, επιλέγονται και προτείνονται και άλλοι τρόποι, που θα δώσουν πιο «καθαρό» προϊόν ανακύκλωσης. Αντί των κάδων στο δρόμο, θα υπάρχουν «πράσινα σημεία» με ξεχωριστούς κάδους ή «ρεύματα» ανακύκλωσης, που ο δήμος θα οργανώσει για επιλεγμένα υλικά.
Συνολικά, η ανακύκλωση πρέπει να εξετάζεται τόσο εντός του πλαισίου της διαχείρισης απορριμμάτων όσο και του υλικών που χρησιμοποιούμε, της παραγωγικής διαδικασίας, διευκρίνισε, καθώς, μέσω τόσο των δημοτικών τελών, όσο και των επιβαρύνσεων στην υγεία του πολίτη κτλ., το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος και της διαχείρισης των απορριμμάτων σχετίζεται με μεγάλο οικονομικών κόστος και «είναι ανάγκη να αλλάξει ... να μην πηγαίνουμε σε λύσεις απόθεσης των απορριμμάτων ή βαριάς μηχανικής επεξεργασίας, όπου τα κόστη είναι πολύ μεγάλα, αλλά να επιλέγουμε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επαναχρησιμοποίηση ή ανακύκλωση υλικών».
Από την άλλη, υλικά όπως τα μέταλλα ή το πλαστικό εμπλέκονται στον κύκλο της οικονομίας, ως υλικά που παράγονται αλλά και εισάγονται, έχουν άμεση σχέση και με τα ελλείμματά μας και με τα θετικά και αρνητικά της Ελλάδας ως χώρας. «Όποια επιτυχία επιστροφής των υλικών στις ελληνικές βιοτεχνίες και βιομηχανίες έχει άμεσο οικονομικό αποτέλεσμα», είπε η κ.Ευθυμιάτου.
ΠΗΓΗ: https://left.gr/
Το νέο πλαίσιο θα εφαρμόσει και στην Ελλάδα την σχετική κοινοτική οδηγία, η οποία στοχεύει στον περιορισμό της χρήσης της πλαστικής σακούλας κατά 50% σε 1-2 χρόνια και μόλις στο 25% της σημερινής κατανάλωσης ως το 2025. Εξετάζεται η επιβολή τέλους ως αντικίνητρο, αλλά και μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης του κοινού, ειδικά για την χρήση της πλαστικής σακούλας, όπως είπε η κ. Ευθυμιάτου.
Η σακούλα μεταφοράς, λόγω της διπλής υπόστασής της ως πλαστικό που χρησιμοποιείται και γίνεται σκουπίδι αλλά και εργαλείο για να πετάμε απορρίμματα, πολύ εύκολα βρίσκεται στο περιβάλλον, η λεπτή σακούλα που παρασύρεται, γίνεται κομματάκια, καταλήγει ρύπος, όπως ανέφερε.
Σημείωσε επίσης ότι υπήρξε μία μεγάλη σύγχυση στο πρόσφατο παρελθόν με τις «βιοδιασπώμενες» σακούλες, καθώς οι περισσότερες από αυτές που διατέθηκαν στην αγορά, ήταν στην πραγματικότητα διασπώμενες με το φως. Αυτές διασπώνται σε μικρά κομμάτια και παρότι μείωσαν την οπτική ρύπανση τελικά προκάλεσαν μεγαλύτερο πρόβλημα στο περιβάλλον, παραμένουν στις θάλασσες, αυξάνονται οι ποσότητες τους, τις τρώνε ψάρια, θαλασσινά και πουλιά και τελικά εντάσσονται στις διατροφικές αλυσίδες, ένα πρόβλημα πλανητικό που δεν έχει ακόμη συνειδητοποιηθεί πλήρως.
Αυτό που πρέπει να κάνει ο πολίτης συμμετέχοντας σε μία άλλη διαχείριση των απορριμμάτων, είναι να διαχωρίζει τα οργανικά απορρίμματα, αποφάγια τροφών κτλ, τα οποία με άλλο «ρεύμα», το καφέ όπως λέγεται, να επιστρέφει στο έδαφος. Εκεί είναι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι πραγματικά βιοδιασπώμενες σακούλες, όπως είπε.
Η κ.Ευθυμιάτου αναφέρθηκε επίσης και στα άλλα «ρεύματα» υλικών, που σήμερα συγκεντρώνονται όλα μαζί στους μπλε κάδους.
«Σε Δήμους που έχουν ενεργοποιηθεί, όπως και οι πολίτες, έχει δουλέψει καλά» το συγκεκριμένο σύστημα, σημείωσε. Τα τελευταία δύο χρόνια, με τον εθνικό σχεδιασμό που έγινε και τους αντίστοιχους περιφερειακούς και τοπικούς σχεδιασμούς, επιλέγονται και προτείνονται και άλλοι τρόποι, που θα δώσουν πιο «καθαρό» προϊόν ανακύκλωσης. Αντί των κάδων στο δρόμο, θα υπάρχουν «πράσινα σημεία» με ξεχωριστούς κάδους ή «ρεύματα» ανακύκλωσης, που ο δήμος θα οργανώσει για επιλεγμένα υλικά.
Συνολικά, η ανακύκλωση πρέπει να εξετάζεται τόσο εντός του πλαισίου της διαχείρισης απορριμμάτων όσο και του υλικών που χρησιμοποιούμε, της παραγωγικής διαδικασίας, διευκρίνισε, καθώς, μέσω τόσο των δημοτικών τελών, όσο και των επιβαρύνσεων στην υγεία του πολίτη κτλ., το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος και της διαχείρισης των απορριμμάτων σχετίζεται με μεγάλο οικονομικών κόστος και «είναι ανάγκη να αλλάξει ... να μην πηγαίνουμε σε λύσεις απόθεσης των απορριμμάτων ή βαριάς μηχανικής επεξεργασίας, όπου τα κόστη είναι πολύ μεγάλα, αλλά να επιλέγουμε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επαναχρησιμοποίηση ή ανακύκλωση υλικών».
Από την άλλη, υλικά όπως τα μέταλλα ή το πλαστικό εμπλέκονται στον κύκλο της οικονομίας, ως υλικά που παράγονται αλλά και εισάγονται, έχουν άμεση σχέση και με τα ελλείμματά μας και με τα θετικά και αρνητικά της Ελλάδας ως χώρας. «Όποια επιτυχία επιστροφής των υλικών στις ελληνικές βιοτεχνίες και βιομηχανίες έχει άμεσο οικονομικό αποτέλεσμα», είπε η κ.Ευθυμιάτου.
ΠΗΓΗ: https://left.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου