Είχα μια τρομερή απέχθεια για τον στρατό και η στρατιωτική θητεία μου φαινόταν μεγάλη αγγαρεία . Η στρατιωτική χούντα και οι απόψεις μου για τον αστικό στρατό , «δικαιολογούσαν» και ιδεολογικά την απέχθειά μου.
Όμως υπήρχαν και τα άλλα τα πιο προσωπικά και τα πιο σοβαρά. Από το 1973 ως το 1976 έζησα την πιο θυελλώδη περίοδο της ζωής μου . Ήταν για εμένα μια απίστευτη εποχή. Η συμμετοχή μου στο πολυτεχνείο , η ένταξή μου στην ΚΝΕ ,η αποχώρηση μου από την ΚΝΕ, η δημοκρατική κίνηση νέων Καματερού, η ένταξη στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά , τα συνδικάτα , ο έρωτας μου με την Αφρούλα. Όλα μαζί ..
Δεν ήθελα να το χάσω όλο αυτό. Προσπαθούσα να το αποφύγω, ή έστω να το τρενάρω όσο μπορώ.
Πήγα και γράφτηκα σε μια σχολή μουσικής για να πάρω αναβολή . Ήθελα να το καθυστερήσω όσο γίνεται περισσότερο.
