Οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ και ο αναντικατάστατος ρόλος των κινημάτων

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Αλέκος Αλαβάνος αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους  ως πρόεδροι  του ΣΥΡΙΖΑ είχαν επισκεφτεί τον ΧΥΤΑ Φυλής θέλοντας να δείξουν ότι προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι οι φτωχοί που τρώνε την ρύπανση .

Και οι δυο πρόεδροι είχαν χαρακτηρίσει την επιλογή της Φυλής ως  ταξική και την εγκατάσταση ως περιβαλλοντικό έγκλημα .

Η θέση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και αργότερα και του ΣΥΡΙΖΑ για το οριστικό κλείσιμο του  ΧΥΤΑ Φυλής  και την περιβαλλοντική αποκατάσταση της περιοχής,  αποτυπώθηκε με τον πιο επίσημο τρόπο στο πρόγραμμα του κόμματος που παρουσιάστηκε τον Δεκέμβριο του 2011 παρουσία του Αλέξη Τσίπρα .

Από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι .

Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση και η Ρένα Δούρου περιφερειάρχης Αττικής αλλά  δεν τα κατάφεραν ούτε αυτοί να σταματήσουν το έγκλημα της Φυλής.

Για τις ευθύνες της Ρένας Δούρου και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έχουμε μιλήσει πολλές φορές και δεν έχει νόημα να το επαναλάβουμε άλλη μια φορά.

Ο ΧΥΤΑ Φυλής δεν έκλεισε ποτέ,  γιατί ποτέ δεν έγιναν νέοι χώροι υγειονομικής ταφής σε άλλα σημεία της Αττικής με πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια .  Τόσο απλά είναι τα πράγματα .

Θα μπορούσαν να γίνουν νέοι χώροι και δεν έγιναν ; Φυσικά και θα μπορούσαν.

Σε τελευταία ανάλυση δεν χρειαζόταν καν αναθεώρηση του ΠΕΣΔΑ  για να γίνουν άμεσα  2  νέοι χώροι σε άλλα σημεία της Αττικής αφού υπήρχε  ο Ν.3164/03 που έδινε αυτή την δυνατότητα  και ο ΧΥΤΑ Φυλής είχε ήδη  υπερκορεστεί.  Πολιτική απόφαση χρειαζόταν .

Αλλά και κατά  την αναθεώρηση του ΠΕΣΔΑ  θα μπορούσαν να γίνουν οι χωροθετήσεις των νέων χώρων και δεν έγιναν  ποτέ από τον φόβο του πολιτικού κόστους .

Οι δικαιολογίες του τύπου έφταιγαν οι δήμαρχοι που αντιδρούσαν  ή ακόμα χειρότερα έφταιγαν  τα τοπικά κινήματα με τους τοπικισμούς τους , είναι επιεικώς απαράδεκτες και δεν αντέχουν σε κριτική .  

Το να πεις «δεν τα καταφέραμε και αναλαμβάνουμε την ευθύνη  για αυτό» δεν είναι ντροπή  . Είναι ένδειξη αριστερής ηθικής , πολιτικού θάρρους και συναίσθηση ευθύνης .  Ντροπή είναι να ρίχνεις το δικό σου φταίξιμο αλλού .

Όταν ένας πολιτικός  χώρος  ρίχνει  αλλού το φταίξιμο για τα δικά λάθη , το μήνυμα που περνά  στην κοινωνία ότι  με την πρώτη ευκαιρία θα επαναλάβει τα ίδια λάθη αντί να τα διορθώσει .

Την πρώτη Αυγούστου του 2019 η  Ρένα Δούρου -αφού είχε χάσει τις εκλογές-  αποφάσισε μόνη και χωρίς να το γνωρίζει  κυριολεκτικά κανείς , να γίνει και νέος ΧΥΤΑ στην Φυλή.

Η απόφαση αυτή  -αν υλοποιηθεί-  σημαίνει  πως για πολλά χρόνια ακόμα θα συνεχίζεται το περιβαλλοντικό έγκλημα της Φυλής   και με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ αφού το κόμμα δεν θέλησε ή δεν τόλμησε να διαφοροποιηθεί από αυτή την απόφαση.  Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια .

 Από τον Αύγουστο του 2019  μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εγκλωβισμένος σε ένα δίλημμα που δεν θα έπρεπε να υπάρχει για ένα κόμμα της αριστεράς .

 Το δίλημμα είναι ή προστατεύουμε τα κομματικά μας στελέχη για τα λάθη και τις παραλείψεις τους,  ή προστατεύουμε τους εκατοντάδες  χιλιάδες ανθρώπους  που υποφέρουν  από αυτό το μνημείο περιβαλλοντικού μακελειού που είναι η εγκατάσταση της Φυλής .

 Τι σημαίνει όμως σήμερα προστατεύουμε τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που υποφέρουν;

Σημαίνει ότι κάνω  τα πάντα για να ακυρωθεί  ο συγκεκριμένος διαγωνισμός  για το νέο ΧΥΤΑ . Απλά είναι τα πράγματα .

Σημαίνει ότι συμμετέχω στα κινήματα που αγωνίζονται για το κλείσιμο της εγκατάστασης της Φυλής  , σημαίνει  ότι  φέρνω το θέμα στην βουλή και το περιφερειακό συμβούλιο και απαιτώ να σταματήσουν αμέσως οι συγκεκριμένοι διαγωνισμοί .

Ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα φοβάται ακόμα και να αναφέρει στα κείμενά του την  απόφαση 248/19 του ΕΔΣΝΑ γιατί φέρει την υπογραφή της Ρένας Δούρου.

Η απόφαση αυτή που έχει σηκώσει θύελλα διαμαρτυριών στην δυτική Αθήνα και την δυτική Αττική δεν μνημονεύεται καν στα κείμενα των κεντρικών οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ .

Παρά το γεγονός πως οι οργανώσεις μελών του ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Ε δυτικής Αθήνας  και ορισμένοι βουλευτές της δυτικής  Αθήνας έχουν πάρει ξεκάθαρη θέση κατά των διαγωνισμών  το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να σιωπά.

Μια μέρα πριν γραφτεί αυτό το κείμενο ο Αλέξης Τσίπρας υποχρεώθηκε να μιλήσει  δημόσια για τις ευθύνες και την στάση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την υπόθεση με τις συνομιλίες του Νίκου Παππά .

Στην  περίπτωση του Παππά είχε  προηγηθεί  η λυσσαλέα  επίθεση της κυβέρνησης και των γνωστών για τον ρόλο τους ΜΜΕ και έτσι ο ίδιος ο Τσίπρας υποχρεώθηκε να πάρει αποστάσεις και κατά κάποιο τρόπο να αποδοκιμάσει το στέλεχος του κόμματος.

Όμως άλλη δύναμη έχουν τα ΜΜΕ και άλλη τα κινήματα . Ακόμα χειρότερα άλλη δύναμη έχουν οι απλοί πολίτες  που δεν έχουν τρόπο να εκφράσουν ούτε τα παράπονά τους , ούτε τον θυμό τους .

Η φωνή των φτωχών που τρώνε την ρύπανση δυστυχώς δεν φτάνει στα κομματικά επιτελεία και αν φτάσει ποτέ,  θα είναι φιλτραρισμένη  και αλλοιωμένη .

Για αυτό η επιλογή «με τα κινήματα» είναι μονόδρομος.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος όχι μόνο για τους ανθρώπους της αριστεράς αλλά και για την ίδια την κοινωνία. 

Θωμάς του Εμμανουήλ Μπιζάς