Χώρος προβληματισμών , αναλύσεων και διαλόγου
Η ταυτότητα της πόλης μας είναι η γενική εντύπωση που έχουμε ως πολίτες για το Καματερό.
Φυσικά ο κάθε ένας από εμάς έχει διαφορετική εντύπωση , διαφορετική άποψη και διαφορετικά συναισθήματα για το Καματερό .
Η ταυτότητα λοιπόν συγκροτείται από το σύνολο των ατομικών μας εντυπώσεων και των συναισθημάτων.
Εγώ πάντως δεν το ήξερα μέχρι την ημέρα που διάβασα το βιβλίο του Μενέλαου Χαραλαμπίδη ΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ .
Είχα διαβάσει για την σύλληψη και την δολοφονία του Κώστα Καΐλα στο βιβλίο του Ανδρέα Μηλιώνη «το Καματερό» για την ενέδρα στους Γερμανούς στο «Γκούρι Κρουσκ΄τ» (πέτρα του συμπέθερου) και τη μάχη με τους Γερμανούς που έγινε στη μονή Κλειστών που είχαν πάρει μέρος Καματεριώτες με το πρώτο τάγμα του ΕΛΑΣ.
Το 1938 ήρθε στο Καματερό ο δάσκαλος Κωνσταντίνος Καΐλας όπου υπηρέτησε 6 χρόνια στο 1ο δημοτικό σχολείο Καματερού μέχρι την σύλληψή του τον Αύγουστο του 1944 από τα τάγματα ασφαλείας .
Ο Κωνσταντίνος Καΐλας υπήρξε γραμματέας του ΕΑΜ Καματερού και οργανωτής της Εθνικής Αντίστασης στην ευρύτερη περιοχή.
Στις 6 Αυγούστου 1944 οι επικεφαλείς της ομάδας ασφαλείας Φυλής συνοδευόμενοι από μικρή Γερμανική δύναμη έκαναν μπλόκο στο Καματερό.
Εκεί έπειτα από έλεγχο ταυτοτήτων ο επικεφαλής της ομάδας συνέλαβε τον 42χρονο δάσκαλο και γραμματέα του ΕΑΜ Καματερού Κωνσταντίνο Καΐλα.
Αφού βασανίστηκε φρικτά, παραδόθηκε από τα τάγματα ασφαλείας στους Γερμανούς και κρατήθηκε στο Μεγάλο Πεύκο.
Εκτελέστηκε στο Μεγάλο Πεύκο στις 13 Αυγούστου 1944 στις 6 το πρωί . Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που βρέθηκαν τυχαία εκεί, είδαν την εκτέλεση .
Οι άνθρωποι τον έθαψαν πρόχειρα για να μην τον φάνε τα αγρίμια και στο σημείο έβαλαν ένα ξύλινο σταυρό.
Αφού έφυγαν οι Γερμανοί τον Οκτώβριο του 1944, το ζευγάρι των ηλικιωμένων υπέδειξαν το σημείο της εκτέλεσης και έγινε η εκταφή .
Ο Κωνσταντίνος Καΐλας αναγνωρίστηκε από τα ρούχα του και μεταφέρθηκε στο 3ο νεκροταφείο Νίκαιας . Τα οστά του βρίσκονται στο κοινό μνημείο των εκτελεσμένων του μπλόκου της Κοκκινιάς.
Στο Καματερό η μνήμη του Κωνσταντίνου Καΐλα δεν τιμήθηκε ποτέ και αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος έπεσε στη λήθη της ιστορίας .
Ας τον μνημονεύουμε εμείς τουλάχιστον.
ΠΗΓΕΣ : Από το βιβλίο του κ.Ανδρέα Μηλιώνη " το Καματερό" και από τους Δωσίλογους του κ. Μενέλαου Χαραλαμπίδη
Θωμάς του Εμμανουήλ Μπιζάς
Όταν αποφάσισα να υποβάλω πρόταση στη διοίκηση του δήμου Αγίων Αναργύρων Καματερού για την τιμητική μετονομασία του 1ου δημοτικού σχολείου Καματερού σε «Λάζαρος Γιωτόπουλος» γνώριζα πως οι πιθανότητες να γίνει αποδεκτή η πρόταση μου ήταν ελάχιστες .
Αποφάσισα να εξαντλήσω αυτές τις ελάχιστες πιθανότητες που είχα γιατί γνωρίζω πως όταν φύγει και η δική μου γενιά που γνώρισε αυτόν τον σπουδαίο δάσκαλο, οι επόμενες γενιές δεν θα μάθουν ποτέ πόσο σημαντικός υπήρξε για το Καματερό.
Η προσωπική μου γνώμη είναι πως η μη αναγνώριση της προσφοράς του Λάζαρου Γιωτόπουλου από τον δήμο μας είναι ιστορική εκκρεμότητα που πρέπει να επιλυθεί από το δημοτικό συμβούλιο.
Ζήτησα από την διοίκηση του δήμου (Δήμαρχο και Πρόεδρο του δημοτικού Συμβουλίου) να τιμηθεί ο Λάζαρος Γιωτόπουλος από το δημοτικό συμβούλιο με εισήγηση της διοίκησης προκειμένου να μην υπάρχουν δεύτερες σκέψεις από κανένα και για να ληφθεί ευκολότερα ομόφωνη απόφαση από το δημοτικό συμβούλιο.
Ενήργησα ως πολίτης που ασκεί το δικαίωμα του να απευθύνεται στις τοπικές αρχές και ως παλιός μαθητής του Λάζαρου Γιωτόπουλου .
Η διοίκηση του δήμου χωρίς να πάρει θέση επί της πρότασης παρέπεμψε την αίτησή μου στον σύλλογο διδασκόντων του 1ου δημοτικού και το συμβούλιο του συλλόγου αποφάσισε πως στο σχολείο πρέπει να δοθεί η προσωνυμία «Γρηγόρης Λαμπράκης» σύμφωνα με μια παλαιότερη απόφαση του συλλόγου από το 2008.
Προσωπικά κατανοώ απολύτως την απόφαση του συλλόγου διδασκόντων . Ο σύλλογος έπρεπε να αποφανθεί επί μιας πρότασης ενός άγνωστου δημότη προκειμένου να τιμηθεί από τον δήμο ένας παλαιός δάσκαλος.
Για την ιστορία ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λήμνου και η ΕΛΜΕ Λήμνου - Αγίου Ευστρατίου έχουν προτείνει την δημιουργία χώρου μνήμης των δασκάλων πολιτικών εξόριστων στη Λήμνο που διώχθηκαν και θυσιάστηκαν για τη δράση τους και τις ιδέες τους και ανάμεσα σε αυτούς αναφέρουν ονομαστικά τον Λάζαρο Γιωτόπουλο.
Οι σημερινοί δάσκαλοι του 1ου δημοτικού είναι απολύτως λογικό να μην γνωρίζουν πολλά πράγματα για την προσφορά και την προσωπικότητά ενός συναδέλφου τους που υπηρέτησε στο 1ο δημοτικό την δεκαετία του 60 αλλά σε κάθε περίπτωση , η απόφαση του συλλόγου διδασκόντων αφορά μόνο την ονοματοθεσία του 1ου δημοτικού και όχι την απόδοση τιμητικής διάκρισης από το δήμο Αγίων Αναργύρων Καματερού.
Η διοίκηση του δήμου και το δημοτικό συμβούλιο είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν , αλλά και αν δεν γνωρίζουν, οφείλουν να ενδιαφερθούν και να μάθουν προκειμένου να εξετάσουν μια πρόταση που αφορά μια εμβληματική φυσιογνωμία της πόλης του Καματερού.
Η διοίκηση του δήμου και το δημοτικό συμβούλιο οφείλουν να εξετάσουν και να αξιολογήσουν την πρόταση και αν την κρίνουν αβάσιμη, αιτιολογημένα ας τη απορρίψουν.
Το δημοτικό συμβούλιο -αν το θελήσει- έχει άπειρους τρόπους να τιμήσει την προσφορά του Λάζαρου Γιωτόπουλου .
Εγώ κατέθεσα την πρόταση της ονοματοθεσίας του 1ου δημοτικού ως συμβολική πράξη γιατί σε αυτό το σχολείο υπηρέτησε ο δάσκαλος .
Το δημοτικό συμβούλιο από την πλευρά του μπορεί να αποδώσει τιμές με τρόπο που θεωρεί προσφορότερο . Με την ονοματοθεσία μια πλατείας , ενός δρόμου , ενός μνημείου ή ακόμα και με μια απλή απόφαση του συμβουλίου για την αναγνώριση της προσφοράς του.
Σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα 79/2017 για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση «Στην επωνυμία μπορεί να προστεθεί προσωνυμία δηλωτική της ιστορικής και πολιτιστικής παράδοσης του τόπου ή αναφερόμενη στο όνομα ευεργετών, προσωπικοτήτων των γραμμάτων, της επιστήμης και των τεχνών και γενικότερα προσώπων που προσέφεραν αναγνωρισμένες και αξιόλογες υπηρεσίες στην εκπαίδευση, στον τόπο και στη χώρα ή προσωνυμία αναφερόμενη στη μυθολογία, στο φυσικό περιβάλλον και στη γεωγραφία του τόπου.»
Την προσφορά του Λάζαρου Γιωτόπουλου ως μάχιμου δάσκαλου που πολέμησε τους Γερμανούς κατακτητές στη Λήμνο, θα έπρεπε να την έχει αναγνωρίσει το Ελληνικό κράτος. Όμως ο Λάζαρος Γιωτόπουλος αντί να τιμηθεί διώχτηκε και εξορίστηκε από το μετεμφυλιακό κράτος.
Ακόμα και αν αρνηθεί ο δήμος μας να τιμήσει τον δάσκαλο, ο Λάζαρος Γιωτόπουλος πρέπει να τιμηθεί από όσους αναγνωρίζουν την προσφορά του.
Ο πολιτισμός μίας πόλης φαίνεται από τον τρόπο που τιμάει τους ανθρώπους της και η πόλη είναι οι άνθρωποι της.
Θωμάς του Εμμανουήλ Μπιζάς
