Η ιστορία του ΧΥΤΑ Φυλής . το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΙΓΑΛΕΩ

 

Η χωματερή των Λιοσίων άρχισε να λειτουργεί το 1950 . Οι  πρώτες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας από τους κάτοικους της περιοχής  για το κλείσιμο της χωματερής των Άνω Λιοσίων υπήρξαν την περίοδο της δικτατορίας .

 Την εποχή εκείνη  (6-10-1970)  ιδρύθηκε  και ο Ενιαίος Σύνδεσμος Δήμων και Κοινοτήτων (ΕΣΔΚΝΑ)  με  σκοπό να αναλάβουν οι δήμοι της Αττικής το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων.  

Λίγα χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας (1978) και πριν ακόμα κλείσει η χωματερή του Σχιστού είχαμε νέες μαζικότερες αντιδράσεις με τη συμμετοχή των δήμων της δυτικής Αθήνας.

Έτσι  το 1979  το υπ.  Εσωτερικών υποχρεώθηκε να αναθέσει τις πρώτες   μελέτες για τον εντοπισμό νέων χώρων υγειονομικής ταφής απορριμμάτων στην Αττική .

Όμως  όλες οι προσπάθειες υπονομεύτηκαν από τον ίδιο τον ΕΣΔΚΝΑ που ελέγχονταν από τότε από το λόμπι των σκουπιδιών και είχαν υιοθετήσει το δόγμα «όλα σε ένα τόπο και με ένα τρόπο». Δηλαδή όλα για θάψιμο στα Άνω Λιόσια.

 

Κάποιοι τοπικοί παράγοντες στην περιοχή  που είχαν ισχυρούς δεσμούς με τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας  και που φέρονταν και ως ιδιοκτήτες εκτάσεων στην περιοχή της χωματερής, δεν ήθελαν να κλείσει η χωματερή αλλά να επεκταθεί.

Το 1990 ο  Ν. Παπαδήμας (ΠΑΣΟΚ) εξελέγη δήμαρχος Άνω Λιοσίων.  Την ίδια περίοδο η χωματερή του Σχιστού έκλεινε λόγω κορεσμού.

 Έτσι, δόθηκε η ευκαιρία στον δήμαρχο των Λιοσίων (επονομαζόμενο αργότερα και άρχοντα των σκουπιδιών ) να αρχίσει το παζάρι με την κεντρική εξουσία και τον ΕΣΔΚΝΑ  για να «πάρει» τα σκουπίδια του Σχιστού με αντάλλαγμα με τα τεράστια και ανεξέλεγκτα αντισταθμιστικά.

Το deal ολοκληρώθηκε  επιτυχώς το 1991 και με το κλείσιμο της χωματερής του Σχιστού, η χωματερή των Άνω Λιοσίων έγινε πλέον η μοναδική χωματερή της Αττικής .

Στις 11-6-1991 η ΤΕΔΚΝΑ με το υπ΄αρ. 370/11-6-91 ψήφισμα της, με αντικείμενο το πρόβλημα διάθεσης των απορριμμάτων στο Ν. Αττικής, κάλεσε τα δημοτικά και τα κοινοτικά συμβούλια της εποχής να πάρουν αποφάσεις,  για την αύξηση  της εισφοράς τους προς τον ΕΣΔΚΝΑ  ίσης με το 1,5% των τακτικών εσόδων τους.  Το ποσό αυτό θα δίνονταν κάθε χρόνο για την οικονομική ενίσχυση των ΟΤΑ των περιοχών που «οχλούνται»  από την ύπαρξη της χωματερής. Από όλους τους οχλούμενους δήμους, ο δήμος Άνω Λιοσίων θα έπαιρνε το 95%.

Με εργαλείο  αυτό το ψήφισμα της ΤΕΔΚΝΑ  ξεκίνησε  η τεράστια  επιχείρηση εξαγοράς συνειδήσεων  και χειραγώγησης της  τοπικής κοινωνίας, με αντάλλαγμα την εγκατάσταση στην περιοχή, της μεγαλύτερης χωματερής στην Ευρώπη.

Μόλις τρεις  ημέρες αργότερα , στις 14.6.1991 , το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Άνω Λιοσίων σε μια ιστορική συνεδρίαση, αποφάσιζε να αποδεχτεί την πρόταση του ΕΣΔΚΝΑ για  να δέχεται η χωματερή των Λιοσίων και τα σκουπίδια που πήγαιναν στη χωματερή του Σχιστού για μια πενταετία.

Για την ιστορία να πούμε, πως τότε είχαμε κυβέρνηση ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη και υπουργό περιβάλλοντος τον κ. Στέφανο Μάνο.

Φυσικά τα πεντάχρονα πλάνα, που παρουσίαζε ο ΕΣΔΚΝΑ  το 1991 για το κλείσιμο του  ΧΥΤΑ ήταν κοροϊδία .  

Ο ΧΥΤΑ των Άνω Λιοσίων συνέχισε να λειτουργεί τα επόμενα  10 χρόνια  και έτσι φτάσαμε  στο 2.000  όπου γέμισε πλέον και η χωματερή των Άνω Λιοσίων.

Ο  ΕΣΔΚΝΑ  και πάλι  είχε  «φροντίσει» να  ΜΗΝ ετοιμάσει  νέες εγκαταστάσεις εκτός της περιοχής των Άνω Λιοσίων και της Φυλής προκειμένου να οδηγηθούμε σε τεχνητό αδιέξοδο.

Το 2003  η χωματερή των Άνω Λιοσίων  είχε πλέον γεμίσει και αυτή  και ο κίνδυνος να μείνουν τα σκουπίδια στους δρόμους της Αττικής ήταν άμεσος για ακόμα μια φορά.  

Όμως  το λόμπι των σκουπιδιών είχε και πάλι έτοιμη την λύση, όπως και το 1991.    Είχε εγκεκριμένο από την Βουλή τον Ν.3164/03, που του επέτρεπε να κάνει και νέα χωματερή  στα διοικητικά όρια του δήμου  Φυλής.

 Αυτό που χρειαζόταν  το λόμπι ήταν να έχει στα χέρια του και  την έγκριση  του δημοτικού συμβουλίου της Φυλής

 

Την «λύση»  την έδωσε το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Φυλής,  που εμφανίστηκε ως ιδιοκτήτης του χώρου  και στις 26 Ιουλίου του 2004  με την 95/2004 απόφασή του,  παραχώρησε στον ΕΣΔΚΝΑ 1.000 στρέμματα, προκειμένου να επεκταθεί ο ΧΥΤΑ.

Στις 20/10/2004,  ο δήμαρχος της Φυλής Δ. Μπουραΐμης (ΠΑΣΟΚ) και ο πρόεδρος του ΕΣΔΚΝΑ  Γ. Μαστοράκος υπέγραψαν  «σύμβαση αναγνώρισης δικαιωμάτων, μεταξύ του ΕΣΔΚΝΑ και του δήμου Φυλής».  Η σύμβαση θα είχε διάρκεια 20 χρόνια (ως το 2024) και σύμφωνα με   τη σύμβαση ο δήμος Φυλής θα παραχωρούσε έκταση 1.000 στρεμμάτων στον  ΕΣΔΚΝΑ με αντάλλαγμα  την απρόσκοπτη καταβολή των αντισταθμιστικών.

Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία της  μεγαλύτερης χωματερής της Ευρώπης .

Μια ιστορία γεμάτη εκβιασμούς , διαφθορά και περιβαλλοντικά εγκλήματα.

Η χωματερή της Φυλής χαρακτηρίστηκε το 2014 από την επιτροπή αναφορών του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου ως «μνημείο περιβαλλοντικού μακελειού , αρρώστιας και ανθρώπινου πόνου για τις 3 επόμενες γενιές» .

Η σημερινή εγκατάσταση περιλαμβάνει όλους τους μέχρι σήμερα ΧΥΤΑ , το μεγαλύτερο εργοστάσιο επεξεργασίας απορριμμάτων στην Ευρώπη , το μοναδικό αποτεφρωτήρα επικίνδυνων νοσοκομειακών αποβλήτων στην Ελλάδα , το εργοστάσιο επεξεργασίας βιοαερίου , τη μονάδα στραγγισμάτων και το ιδιωτικό ΚΔΑΥ της WATT.AE.  

Λόγω της χωματερής στο Θριάσιο πεδίο έχουν συγκεντρωθεί  δεκάδες εγκαταστάσεις επεξεργασίας , αποθήκευσης και μεταφοράς απορριμμάτων και τα γνωστά αμαρτωλά κέντρα διαλογής (ΚΔΑΥ)  που καίγονται κάθε τόσο και πνίγουν την Αθήνα στους τοξικούς καπνούς .

Και το δράμα δεν τελειώνει εδώ.

Ο κ. Πατούλης και ο ΕΔΣΝΑ σχεδιάζουν και νέες επεκτάσεις στη χωματερή , και νέα εργοστάσια επεξεργασίας και μονάδες καύσης σύμμεικτων απορριμμάτων από ιδιώτες .

Το ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ που δραστηριοποιείται στην περιοχή της δυτικής Αθήνας εδώ και 7 χρόνια αγωνίζεται για το οριστικό κλείσιμο ολόκληρης της εγκατάστασης της Φυλής και την 1/2/23 εκδικάζεται στο ΣτΕ η αίτηση ακύρωσης της περιβαλλοντικής αδειοδότησης της εγκατάστασης.    

 

Ο Θωμάς Μπιζάς είναι μέλος του ΔΥΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ