Ο Λάζαρος Γιωτόπουλος πρέπει επιτέλους να τιμηθεί όπως πρέπει .

 

Ο δάσκαλος Λάζαρος Γιωτόπουλος  για  τους πιο πολλούς  από τους σημερινούς κατοίκους του Καματερού  είναι  άγνωστος .

Για τους ανθρώπους  της γενιάς μου που γνώρισαν τον δάσκαλο,  είναι μια εμβληματική φυσιογνωμία  που εξακολουθεί να μνημονεύεται  στις συζητήσεις μας 60 χρόνια μετά την θητεία του ως διευθυντής του 1^ου δημοτικού Σχολείου Καματερού και δάσκαλός μας .  

Όταν φύγουν  και οι άνθρωποι της γενιάς,  μου οι μαθητές  του, κανείς δεν θα γνωρίζει  γιατί  ο Λάζαρος Γιωτόπουλος  ήταν ένα τόσο  σημαντικό πρόσωπο για το Καματερό και τους ανθρώπους του.

Ο Λάζαρος Γιωτόπουλος υπήρξε διευθυντής του 1^ου δημοτικού σχολείου σε μια ιστορική περίοδο για το Καματερό.

Εκείνα τα χρόνια στο Καματερό  ερχόταν  νέες οικογένειες    κυρίως από την επαρχία αλλά και από το κέντρο της Αθήνας  που άλλαζε ραγδαία λόγω της ανοικοδόμησης  .

Οι καινούργιοι κάτοικοι  του Καματερού ήταν κατά κανόνα νέοι  άνθρωποι  και οικονομικά αδύναμοι  που μπορούσαν να  δουλέψουν στην οικοδομή  που ήταν σε άνθηση  λόγω της αντιπαροχής και στα εργοστάσια  της  Αθήνας  που αναπτύσσονταν  ραγδαία μετά το τέλος του πολέμου και του εμφυλίου.

Ήταν η περίοδος που το Καματερό από οικισμός γινόταν μια μικρή πόλη.

Οι νέες οικογένειες  είχαν  μικρά παιδιά που θα έπρεπε να πάνε στο μοναδικό σχολείο της περιοχής που ήταν το 1^ο Δημοτικό . Σημ. Το 2^ο δημοτικό έγινε στα τέλη της δεκαετίας του 60.

Τα παιδιά αυτά δεν είχαν γεννηθεί στο Καματερό και   θα έπρεπε να ενταχθούν  πολύ γρήγορα σε ένα νέο, άγνωστο,  για αυτά περιβάλλον κάτι που μόνο εύκολο δεν ήταν .

Για τα παιδιά που είχαν γεννηθεί στο Καματερό  και είχαν μεγαλώσει μαζί,  το περιβάλλον ήταν πιο οικείο .

Ο Λάζαρος Γιωτόπουλος  λειτούργησε σαν ο κοινός πατέρας όλων των παιδιών . Και των παιδιών των Καματεριωτών και των παιδιών των νεοφερμένων.

Ο Λάζαρος Γιωτόπουλος φρόντισε να ενσωματωθούν τα παιδιά των καινούργιων  κατοίκων στο νέο

περιβάλλον , φρόντισε να έχουν τα στοιχειώδη προκειμένου να παρακολουθούν το σχολείο

-κάτι που δεν ήταν αυτονόητο εκείνα τα δύσκολα χρόνια- , φρόντιζε να αναδείξουν την

προσωπικότητα τους και να συνεχίσουν τις σπουδές τους μετά το δημοτικό σχολείο .

Σε πολλά παιδιά έκανε ο ίδιος φροντιστήριο προκειμένου να συνεχίσουν τις σπουδές στο

γυμνάσιο.

Πολλοί επιστήμονες της πόλης μας οφείλουν στον Λάζαρο Γιωτόπουλο την επιστημονική

τους σταδιοδρομία.

Το σπουδαιότερο  είναι ότι ταυτόχρονα έδινε μεγάλη αγάπη και υποστήριξη  και στα πιο αδύναμα παιδιά. Και στα παιδιά οικογενειών με σοβαρά προβλήματα και στα παιδιά που δυσκολεύονταν να περάσουν μια τάξη στο δημοτικό .

Ο Λάζαρος Γιωτόπουλος  ήταν σαν τον πατέρα που αγαπά όλα του τα παιδιά και νοιάζεται  περισσότερο για τα αδύναμα.

Αυτό που χαρακτήριζε τον Λάζαρο Γιωτόπουλο ήταν η ενσυναίσθηση . Ο δάσκαλος κατανοούσε την ψυχική κατάσταση των παιδιών και ταυτιζόταν μαζί τους συναισθηματικά . Κατανοούσε την συμπεριφορά τους  γιατί  αντιλαμβανόταν τους λόγους  που την καθόριζαν.   Για αυτό  βοηθούσε αποτελεσματικά όλα τα παιδιά .   

Για αυτό ακόμα και σήμερα οι μαθητές του τον θυμούνται με αγάπη και σεβασμό .

Η προσφορά του Λάζαρου Γιωτόπουλου στο Καματερό είναι κυριολεκτικά ανεκτίμητη.

Ο Λάζαρος Γιωτόπουλος  και η προσφορά του θα έπρεπε να έχουν τιμηθεί από τον Δήμο μας .

Η απόδοση τιμής στον Λάζαρο Γιωτόπουλο από  τον Δήμο Αγίων Αναργύρων – Καματερού  είναι υποχρέωση και ιστορική εκκρεμότητα .

Ο πολιτισμός μίας πόλης φαίνεται από τον τρόπο που τιμάει τους  ανθρώπους  της . 

Θωμάς του Εμμανουήλ Μπιζάς