ο ήχος της σιωπής ..

 

 

Και όμως η σιωπή έχει «ήχο» .

Ο «ήχος» της σιωπής είναι η αδιαφορία , το βόλεμα και η δειλία .

Η σιωπή είναι συναίνεση στην αδικία που τσακίζει και παράλληλα αποκτηνώνει τον άνθρωπο.

Κανείς δεν παρατηρεί τη σιωπή . Κανείς δεν την προσέχει.

Η σιωπή δρα ύπουλα  και ανενόχλητη και εξαπλώνεται σαν τον καρκίνο που σκοτώνει .

Σήμερα στην εποχή των social media  υπάρχουν πολλοί  που μιλούν ακατάπαυστα  αλλά στην πραγματικότητα είναι σαν να σωπαίνουν γιατί μιλούν για μια ψεύτικη ζωή .

Δεν ασχολούνται με τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων αλλά με τον κόσμο που επινόησαν και έφτιαξαν  για τον εαυτό τους.

Φυσικά στον δικό τους κόσμο έχουν δικούς τους νόμους και κανόνες και αυτό τους επιτρέπει να μην έχουν ενοχές για τα όσα λένε και τα όσα κάνουν.   

Σε αυτούς τους ανθρώπους όσα και ότι και να τους πεις πάνε στα χαμένα  γιατί αυτοί ζουν μέσα στον δικό τους τεχνητό παράδεισο και ας αρρωσταίνουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους.

Θα κοιτάξουν να σε αποφύγουν . Θα σου πουν ρε φίλε μας κούρασες με αυτά που μας λες και θα γυρίσουν στον δικό τους παράδεισο. 

Αν είναι και παλιάνθρωποι θα διαστρεβλώσουν και τα λόγια σου , θα σε διαβάλουν , θα σε κατηγορήσουν,  θα σου επιτεθούν με μανία για να ικανοποιήσουν το αφεντικό τους που ενοχλείται με αυτά που λες και με αυτά που γράφεις .

Όμως όπως λέει το  τραγούδι "Των προφητών οι λόγοι γράφτηκαν στον υπόγειο και στους διαδρόμους των φτωχόσπιτων" . Αν υπήρχε σήμερα ένας Χριστός θα έπρεπε να πάει στα στρατόπεδα των προσφύγων , στις γειτονιές που πεθαίνει ο κόσμος από την μόλυνση όπως καλή ώρα μας εδώ  στα δυτικά.

Στα φτωχόσπιτα κανείς δεν δίνει κανείς σημασία. Τα προβλήματα των φτωχών ξεχνιούνται . Δεν ακούγονται. Οι φωνές τους χάνονται μέσα στον θόρυβο του γλεντιού της ψεύτικης ευημερίας.  

Κανείς βολεμένος δεν θα τους ακούσει και δεν θα ασχοληθεί .

Ο ήχος της σιωπής θα καταπιεί τις φωνές τους .  

Θ.Ε.Μ 

The Sound of Silence

Γεια σου σκοτάδι, παλιόφιλε

Ήλθα να τα πούμε πάλι

Γιατί ένα όραμα απλώνεται σιωπηλά

Το σπόρο του άφησε ενώ κοιμόμουν

Και το όραμα, που καρφώθηκε στο νου μου

Παραμένει  μέσα στον ήχο της σιωπής

Σ' ανήσυχα όνειρα, μόνος περπατούσα

Σε πλακόστρωτα στενοσόκακα

Κάτω απ' την άλω της λάμπας του δρόμου

Σήκωσα το γιακά μου απ' το κρύο και την υγρασία

Όταν τα μάτια μου θάμπωσαν απ' τα φώτα νέον των επιγραφών

Που ξέσκιζαν τη νυχτιά

Κι άγγιζαν τον ήχο της σιωπής

Κι είδα μεσ' το φως το σκληρό

Ανθρώπους μύριους ή πιο πολλούς

Ανθρώπους να μιλούν, αλλά να μη συζητούν

Ανθρώπους ν' ακούν, αλλά να μην προσέχουν

Ανθρώπους να γράφουν τραγούδια χωρίς φωνή

Γιατί κανείς δεν τολμούσε να 

Ταράξει τον ήχο της σιωπής

"Μωροί", φώναξα, "Δε γνωρίζετε"

Η σιωπή σαν καρκίνος απλώνεται

Ακούστε τα λόγια μου μήπως σας διδάξω

Πιάστε τα χέρια μου μήπως σας αγγίξω"

Όμως τα λόγια χάθηκαν σαν τις σταγόνες της βροχής

Και αντήχησαν

Μέσ' στα πηγάδια της σιωπής

Κι οι άνθρωποι προσκύνησαν και προσευχήθηκαν

Στο θεό από νέον φώτα που είχαν φτιάξει

Και μια επιγραφή αναβόσβησε σαν προειδοποίησε

Με λέξεις που σχηματίστηκαν λέγοντας

"Των προφητών οι λόγοι γράφτηκαν στον υπόγειο και στους διαδρόμους των φτωχόσπιτων"

Και τα ψιθυρίζουν μεσ' στον ήχο της σιωπής.