Όταν χάνεις ένα τέτοιο αγώνα είναι πολύ δύσκολο να μιλάς .
Στο ποδόσφαιρο λες σήμερα χάσαμε αλλά θα ξαναπαίξουμε μπάλα και την επόμενη Κυριακή .
Ελπίζεις πως την επόμενη Κυριακή που θα ξαναπαίξεις μπορεί να αγωνιστείς καλύτερα, ή ο αντίπαλος σου να μην είναι τόσο δυνατός .
Όταν ξέρεις όμως πως η «επόμενη Κυριακή» θα αργήσει τόσο που εσύ δεν θα την προλάβεις και δεν θα έχεις ποτέ ξανά την ευκαιρία να αγωνιστείς , τότε η ήττα είναι πιο επώδυνη.
Είναι δύσκολες ώρες αυτές . .
Θα ήθελα να είχα το ταλέντο αλλά και το κουράγιο του Μανώλη Αναγνωστάκη για να γράψω και εγώ πως δεν παραδέχτηκα την ήττα .
Να μιλήσω για τις φωλιές του νερού που θα πρέπει να συντηρήσω μες στις φλόγες και τα κρυμμένα τιμαλφή που θα έπρεπε να σώσω.
Όμως ούτε το ταλέντο του έχω, ούτε το κουράγιο .
Θα δανειστώ τα λόγια του αγαπημένου μου ποιητή για να τα αφιερώσω στους συναγωνιστές μου του ΔΥΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ που δώσαμε μαζί αυτόν τον όμορφο αλλά άνισο αγώνα .
"Μιλῶ γιὰ τὰ τελευταῖα σαλπίσματα τῶν νικημένων στρατιωτῶν
… Κι οἱ σύντροφοί τους φτύνανε καὶ
τοὺς
σταυρῶναν
Κι αὐτοί,
γαλήνιοι, τὸ δρόμο παίρνουνε π᾿ ἄκρη
δὲν ἔχει
Χωρὶς
τὸ
βλέμμα τους νὰ σκοτεινιάσει ἢ νὰ
λυγίσει
Ὄρθιοι καὶ μόνοι μὲς στὴ φοβερὴ ἐρημία τοῦ πλήθους" .
Υ.Γ ξέρω πως υπάρχουν κάποιοι που κρυφο- πανηγυρίζουν γιατί θα συνεχιστεί το πάρτι με τη χωματερή στη Φυλή και θα έχουν και αυτοί το μερτικό τους .
Αλλά ας μην βιαστούν να ανοίξουν τις σαμπάνιες . Πολλοί λένε πως υπάρχει και η θεία δίκη. Οι πρόγονοί μας έλεγαν πως μετά την ύβρι έρχεται η νέμεσις ..
Θωμάς του Εμμανουήλ Μπιζάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου