Η τρίτη η φαρμακερή και οι προσωπικές μας - μου ευθύνες .

 

 

Πρώτη ήττα 1990

Οι πρώτες οργανωμένες αντιδράσεις για να κλείσει η χωματερή της Φυλής άρχισαν στις αρχές της δεκαετίας του 80 όταν οι δυνάμεις του ΚΚΕ κυριαρχούσαν στην δυτική Αθήνα (Παξιμαδάς , Κατσαρός , Λιάρος , Πανάγος, Φωλόπουλος , Αποστόλου, Σκαμπάς , Μαυροθαλασσίτης) . Τότε ήταν η πρώτη κινηματική άνοιξη κατά της χωματερής και η αρχή της προσωπικής μου εμπλοκής- περιπέτειας .

Όμως μετά ακολούθησε κινηματικός χειμώνας .Το 1990 που είχαμε την επικράτηση των δημάρχων του ΠΑΣΟΚ στη δυτική Αθήνα ,  στον δήμο Άνω Λιοσίων   κέρδισε τις εκλογές ο προστατευόμενος των Λαλιώτη - Τσοχατζόπουλου – Β. Παπανδρέου  και του ντόπιου κατεστημένου Νίκος Παπαδήμας γνωστός και ως άρχοντας των σκουπιδιών .

Το 1990  Νίκος Παπαδήμας εκλέχτηκε με το σύνθημα «Δεν θα επιτρέψω να είμαστε το αποχωρητήριο της Αττικής» και ένα χρόνο αργότερα το 1991 δέχτηκε έναντι σοβαρού ανταλλάγματος (αντισταθμιστικά) η χωματερή των άνω Λιοσίων να γίνει η μοναδική χωματερή της Αττικής .

Αυτή ήταν η πρώτη μας ήττα ..

Δεύτερη ήττα 2004

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 μέσα σε ένα πολύ χειρότερο πολιτικό περιβάλλον,  με την αριστερά προσφάτως διασπασμένη και με την εδραίωση των «ανθρώπων των σκουπιδιών» στη δημοτική αρχή των Άνω Λιοσίων,  έρχεται η δεύτερη ήττα.

  Η χωματερή επεκτάθηκε στο διοικητικά όρια του δήμου Φυλής το 2004  με την σύμφωνη γνώμη του άρχοντα των σκουπιδιών Νο 2 Δημήτρη Μπουραίμη που εκείνη την εποχή ήταν δήμαρχος Φυλής.

Το 2005 υπήρξε μια κινηματική αναλαμπή με τις κινητοποιήσεις για την λυματολάσπη η οποία έμεινε στου δρόμου τα μισά για πολλούς λόγους . Κατά τη γνώμη μου οι κυριότεροι λόγοι που οδήγησαν σε ναυάγιο αυτή την προσπάθεια ήταν δυο . Ο πρώτος λόγος ήταν πως το κλείσιμο της χωματερής δεν ήταν το πρώτο στην ατζέντα της διαδημοτικής και ο δεύτερος ήταν οι εσωτερικές διαφωνίες που η βάση τους δεν βρισκόταν στο πρόβλημα της χωματερής,  αλλά στην  πολυδιάσπαση της αριστεράς.

Αυτή ήταν η δεύτερη ήττα.

Τρίτη ήττα ;

Το 2014 το πολιτικό περιβάλλον ήταν σχεδόν ιδανικό .

Είχαν περάσει  24 χρόνια από το 1991 και το αίτημα του κλεισίματος της χωματερής είχε πλέον ωριμάσει . Δεν υπήρχε πλέον καμιά πολιτική δύναμη που να μην δήλωνε -στα χαρτιά τουλάχιστον-  πως πρέπει να κλείσει επιτέλους η χωματερή .

Το 2014 εκλέγεται στην περιφέρεια Αττικής η Ρένα Δούρου έχοντας στο πάνω μέρος της  προεκλογικής  ατζέντας το κλείσιμο της χωματερής και την αποκεντρωμένη διαχείριση και το 2015 έχουμε την κυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ που είχε ως προγραμματική δέσμευση το κλείσιμο της χωματερής από το 2011.

Το 2015 φαινόταν ότι το σύμπαν συνωμοτούσε για να κλείσει επιτέλους η χωματερή.

Όμως εκτός από το σύμπαν συνωμοτούσαν και άλλοι που δεν ήθελαν να χάσουν την κότα με τα χρυσά αβγά..

Αυτοί οι άλλοι (ΕΔΣΝΑ- εργολάβοι – τοπικοί άρχοντες)  ήταν  πιο πεπειραμένοι και πιο καπάτσοι από εμάς και  έστελναν τα κατάλληλα μηνύματα στην ηγεσία της περιφέρειας Αττικής.

«Μην δεσμεύεσαι από τώρα ότι θα κλείσεις την χωματερή» , «Άσε τα πράγματα όπως έχουν και δεν θα έχεις πολιτικό κόστος», «Εμείς ξέρουμε»,  «Μην ακούς τους δικούς σου γιατί είναι αιθεροβάμονες» , «Μην κάνεις κανένα αστείο και μας κόψεις τα αντισταθμιστικά γιατί κλείνουμε ότι ώρα γουστάρουμε τη χωματερή»..

Από ότι φάνηκε τα δικά τους μηνύματα σε αντίθεση με τα δικά μας, έπιασαν τόπο.

Προσωπικά άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια από τις αρχές του 2015  μετά την άρνηση της Δούρου να δεσμευτεί ότι θα κλείσει ο ΧΥΤΑ με την πλήρωση των κυττάρων της Β Φάσης και με την άρνησή της να περικόψει κατά 50% -σε πρώτη φάση- τα αντισταθμιστικά .

Τότε το μακρινό 2015 «άρχισαν τα όργανα»  και για εμένα προσωπικά αλλά δεν επιθυμώ  να αναφερθώ σε αυτά .

Κάπως έτσι φτάσαμε την 1^η Αυγούστου 2019 που αποφασίστηκε να γίνει η νέα χωματερή στη Φυλή.

Αυτή η ήττα πόνεσε περισσότερο από όλες  όμως η ελπίδα όπως λέει και ο λαός,  πεθαίνει τελευταία  .

Ελπίζουμε πως αυτή τη φορά θα τα καταφέρουμε να τους σταματήσουμε και πως οι διαγωνισμοί θα μείνουν στα χαρτιά. Ελπίζουμε πως δεν θα δούμε τις μπουλντόζες των εργολάβων να σκάβουν για τη νέα χωματερή .

Οι προσωπικές ευθύνες

Όμως επειδή οι μέρες αυτές είναι οι πλέον κρίσιμες θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι.

Προσωπικά δεν θα μου φταίει καμιά Δούρου και κανένας Πατούλης αν χάσουμε και αυτή τη φορά.   Δεν μου φταίνε ούτε καν εκείνοι οι ανεκδιήγητοι  τοπικοί άρχοντες της Φυλής και οι εργολάβοι .

Αν ηττηθούμε οριστικά και τούτη τη φορά,  η ευθύνη θα είναι δική μας και το λέω αυτό γιατί  είμαι απολύτως βέβαιος πως μπορούμε ακόμα και τώρα να τους σταματήσουμε .

Είναι ανοησία να πιστεύουμε πως ένας υπό ηθική κατάρρευση οργανισμός όπως ο ΕΔΣΝΑ ή ένας Πατούλης και ένας Χατζηδάκης θα μπορέσουν να κάνουν  με το ζόρι τη νέα χωματερή αν  θα βρουν απέναντι τους χιλιάδες αποφασισμένους ανθρώπους .

Αυτοί φοβούνται και τον ίσκιο τους .

Αν όμως ηττηθούμε και για τρίτη φορά τότε το πρέπων είναι να αναλάβουμε και τις προσωπικές μας ευθύνες όσοι τουλάχιστον ζούμε εδώ και έχουμε παίξει ένα ρόλο σε αυτά τα κινήματα τα τελευταία 40 χρόνια.. (πότε πέρασαν 40 χρόνια γαμώτο μου)..

Το λέω αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια το κίνημα το στήριξαν κάποιοι εξαιρετικοί συναγωνιστές που δεν ζουν στη δυτική Αθήνα και όμως αφιέρωσαν χιλιάδες ώρες από τη ζωή τους για να στηρίξουν το ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ και το κίνημα γενικότερα

Σημείωση : όταν λέω «να αναλάβουμε τις ευθύνες μας»  πρώτα από όλα μιλώ για εμένα ..

Έτσι και αλλιώς την τέταρτη ήττα δεν θα  προλάβω να τη δω για βιολογικούς λόγους. Αν ηττηθούμε λοιπόν θα πρέπει να κάνουμε στην άκρη να περάσουν άλλοι και τότε ποιος ξέρει; Αυτοί μπορεί να τα καταφέρουν καλύτερα.

 

Θωμάς του Εμμανουήλ Μπιζάς

 

 

 

2015 με το καπελάκι της Αυτόνομης Παρέμβασης για τη λυματολάσπη .