Η εξαιρετική ταινία ''Material Athenian'' της Γαλλίδας δημιουργού Laure Vetmeersh προβλήθηκε την Κυριακή το πρωί στον κινηματογράφο ΟΝΑΡ στους Αγίους Αναργύρους. Νόμιζα πως θα δω μια ταινία που αναφέρεται μόνο στα προβλήματα που προκαλούν οι χωματερές σκουπιδιών στις περιοχές που υπάρχουν και στον αγώνα των κατοίκων να απαλλαγούν απ΄ αυτές.
Τελικά παρακολούθησα μια ταινία που αγγίζει σοκαριστικά όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν κοινωνία, η οποία οδεύει να γίνει σύντομα μια κοινωνία για τα σκουπίδια! .Βλέποντάς την αντιλαμβάνεται κάποιος ότι τα προβλήματα αυτά, με την πολυπλοκότητά τους, δεν αφορούν μόνο τους δήμους Φυλής και Άνω Λιοσίων, αλλά όλη τη Δυτική Αθήνα και κατ΄επέκταση όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής!
Πως όσοι χαίρονται και καμαρώνουν που δεν κατοικούν σε περιοχές κοντά στις χωματερές, είναι βαθειά νυχτωμένοι. Ακόμα αγγίζει θέματα που αφορούν τους ρακοσυλλέκτες και τους Ρομά και όλους όσους ζουν κυριολεκτικά από τα σκουπίδια, αρρωσταίνουν από τα σκουπίδια και τους φέρονται όλοι- με πρώτο το κράτος-σαν να είναι σκουπίδια!
Δείχνει το μέγεθος των ανισοτήτων και πως αυτό βαθαίνει απότομα από το ένα κοινωνικό στρώμα στο άλλο. Αλλά η μεγάλη έκπληξη είναι ότι η ταινία βάζει έναν καθρέπτη απέναντί μας και μας κάνει να βλέπουμε τις δικές μας αντιφάσεις.
Όλοι πιστεύουμε ότι είμαστε δημοκράτες, αλλά ο καθρέπτης μας δείχνει πόσοι από μας είμαστε πραγματικά, όταν χρειάζεται να το αποδείξουμε κουβεντιάζοντας με ανθρώπους που δεν συμφωνούν μαζί μας!
Ο καθρέπτης δείχνει ακόμα ποιο καθαρά τι ακριβώς σημαίνει το αριστερό ήθος και πόσο κοστίζει σε όσους το έχουν πραγματικά και όχι στα λόγια ( γιατί ότι είναι αληθινό κοστίζει, από εκεί το καταλαβαίνεις πως είναι αληθινό).
Επίσης φωτογραφίζει τα διλήμματα, την πίεση, τα πάθη αλλά και το πάθος όσων εξακολουθούν να αγωνίζονται κόντρα σε μεγάλα συμφέροντα αλλά και σε τοπικά μικροσυμφέροντα, απέναντι στις κάθε λογής εξουσίες, αλλά και στην αφέλεια των ίδιων των θυμάτων αυτής της κατάστασης.
Και όλα αυτά έπρεπε να έρθει μια Γαλλίδα να μας τα δείξει, γιατί εμείς έχουμε πια τυφλωθεί και δεν βλέπουμε το κοινωνικό σκουπιδαριό δίπλα μας που όλο και απλώνεται...
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα, αλλά θα αρκεστώ να δώσω πολλά συγχαρητήρια στο ''Δυτικό μέτωπο'', στον Θωμά Μπιζά που είναι η ψυχή του, στην Αφροδίτη Μπιζά ( εκείνη καταλαβαίνει γιατί) και ελπίζω να βρεθούν πολλοί φορείς και άτομα που θα βοηθήσουν να προβληθεί παντού αυτή η ταινία, γιατί πρέπει να τη δούμε όλοι. Αν μη τι άλλο, θα μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πολλά και να γίνουμε καλύτεροι.
Υ.Γ : Σοκαριστικά τα πλάνα με τα σύννεφα από χιλιάδες πουλιά που εφορμούν αγριεμένα πάνω στούς λόφους σκουπιδιών, ξεσκίζοντας σκουπιδοσακούλες, τρώγοντας περιττώματα, έχοντας μεταβληθεί σε εφιαλτικά όντα, σαν τα πουλιά του Χίτσκοκ που προκαλούν φόβο και προϊδεάζουν για το είδος της κοινωνίας που φτιάχνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου