απλά εξαιρετικό !! ένα "εσωτερικό" μας κείμενο που το δημοσιεύω με την άδεια της Βαγγελιώς Σωτηροπούλου *

 

 Η ταινία είναι εξαιρετική ! εκτός από "εργαλείο" προβολής  του προβλήματος, δίνει αφορμές για πολυεπίπεδο στοχασμό, ενώ παράλληλα προκαλεί δυνατά συναισθήματα και μπορεί να εμπνεύσει αισιοδοξία ! 

Μακάρι να βρούμε εκπαιδευτικούς (όπως η κυρία που μίλησε) να το δείξουν σε τάξεις προκαλώντας συζητήσεις. 

Κάποιες προσωπικές εντυπώσεις, όχι  ως "σπόιλερ", αλλά ως "τρέιλερ" για να την δουν περισσότεροι/ες και περισσότερες φορές. 

 

Λιτές και βαθιά αυθεντικές οι εξομολογήσεις του Θωμά, της Ρούλας και των άλλων φέρνουν στην επιφάνεια τη σχέση του προβλήματος με τους πραγματικούς ανθρώπους, μαχόμενους με την ορατή και αόρατη βία, το αίσθημα απογοήτευσης και την πίεση για παραίτηση.

Η κοπέλα που ξορκίζει τον εφιάλτη μοιραζόμενη τον πόνο : "έχω τον καρκίνο μέσα μου"  , "αλλά έχω και εσάς δίπλα μου¨" (αφήνει να εννοηθεί από το χαμόγελο και τα πλάνα στη σύναξη ανθρώπων της περιοχής)

Το κοριτσάκι ... το μέλλον στις αγκαλιές των γυναικών που παλεύουν.. τι λέει στο αυτί της μητέρας; ...."μαμά μην ανησυχείς.... η δικιά μου γενιά έχει το μυστικό !"    

Η χορογραφία ..... σώματα που προσπαθούν να βγουν από κάτι που τα πνίγει, αλλά που μπορεί να ναι και μέρος του ίδιου του εαυτού τους ! 

Ο διάλογος του Θωμά με την Αφροδίτη που θίγει τα συγκρουσιακά προσωπικά/ηθικά διλήμματα των αριστερών ανθρώπων σε όλες τις κρίσιμες στροφές της ιστορίας: Ο πολιτικός φορέας ως υπερτατη αυταξία πάνω από την ανθρώπινη προσωπικότητα και τα σύγχρονα πολιτικά διακυβεύματα για την εργ. τάξη;  Πώς τιμούμε μια βαριά ιστορία αγώνων και θυσιών; με νέες θυσίες υπερ πίστεως στους "επίσημους" κληρονόμους των ονομάτων; ή με αγώνες που εμπνέονται από την ουσία  αυτής της παράδοσης και μπορεί να να συγκρούεται με τους "επίσημους" κληρονόμους των ονομάτων; 

Δυνατές - ποιητικές εικόνες .: Το ηλιόλουστο παζάρι χρήσιμων ή όμορφων αντικειμένων που αναδύεται μετά από τις εικόνες σκότους, η σκηνή με τον πάμφτωχο, αλλά κουστουμαρισμενο παππού που αγοράζει με ένα ευρώ ένα παλιό κασετόφωνο,.

Το εξαιρετικό πλάνο προς το τέλος : το κουρδιστό ανθρωπάκι (η μαγεία των παιδικών χρόνων άλλων εποχών), χαμογελά και μας χαιρετά. Ειρωνεύεται έναν σύγχρονο κόσμο ολετήρα αντικειμένων και ψυχών  ; Γελά με τον τρόπο που οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες ψάχνουν την ευτυχία; ή μας λέει : ....διαβάστε βρε ηλίθιοι στον 1ο τόμο του Κεφαλαίου του Μάρξ για το "φετιχισμό του εμπορεύματος"  και την κατίσχυση της ανταλλακτικής αξίας πάνω στην αξία χρήσης.  

* η Βαγγελιώ Σωτηροπούλου είναι μέλος του ΔΥΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ