Τα εγκλήματα που δεν μπορούμε να διακρίνουμε εύκολα και όμως υπάρχουν (πχ η μαφία των σκουπιδιών)

 

 

Αν ρωτήσουμε ένα μικρό παιδί πως φαντάζεται τους μαφιόζους θα μας πει πως τους φαντάζεται σαν κάποιους σκληρούς ανθρώπους  που δείχνει η τηλεόραση.

Αδίστακτους δολοφόνους , εκβιαστές , νταβατζήδες , πρεζέμπορους κλπ.

Κάπως  έτσι  τους φανταζόμαστε όλοι μας .

Αυτή είναι η εικόνα που έχουμε όλοι στο κεφάλι μας για τους εγκληματίες και το οργανωμένο έγκλημα .

Όμως υπάρχει και το αόρατο οργανωμένο έγκλημα που δεν μπορούμε να το διακρίνουμε εύκολα γιατί διαπράττεται από πρόσωπα που κοινωνικά είναι υπεράνω υποψίας. Πρόσωπα που χαίρουν κοινωνικής και πολιτικής εξουσίας και που η δραστηριότητα τους δεν συνδέεται με το κοινό έγκλημα .

Αυτά τα πρόσωπα έχουν ευρύτατο κύκλο γνωριμιών και διασυνδέσεων με άλλα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα τα οποία ανά πάσα ώρα και στιγμή θα φανούν πρόθυμα  να τους βοηθήσουν μια και βράζουν στο ίδιο καζάνι.

 Έτσι ακόμα και στην περίπτωση που σκάσει κάποιο σκάνδαλο για τις δραστηριότητές τους τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα θα τους προστατεύσουν γιατί δεν εξυπηρετεί κανένα τους να αποκαλυφθούν τα σκοτεινά σημεία των δραστηριοτήτων τους .

Έτσι η κοινωνία πολύ δύσκολα διακρίνει τα εγκλήματα τους  σε αντίθεση με τους κοινούς εγκληματίες που τα εγκλήματά τους χαρακτηρίζονται από την άσκηση ωμής βίας.

 Πρόκειται για εγκλήματα τα οποία συμβαίνουν εν τω κρυπτώ σκοτεινά και πίσω από κλειστές πόρτες και γραφεία και για η τυποποίηση τους είναι δύσκολη ποινικά. . Οι άνθρωποι που  διαπράττουν αυτά τα εγκλήματα είναι άνθρωποι ευκατάστατοι  μορφωμένοι και καταξιωμένοι κοινωνικά με  πολλές γνωριμίες και διασυνδέσεις.

Δεν είναι ανόητοι να δρουν απερίσκεπτα και όταν  επιχειρούν να πετύχουν τους στόχους τους  χρησιμοποιούν προκαλύμματα για να έχουν τη δυνατότητα κάλυψης.

Ακόμα και αν σπάσει ο διάολος το πόδι του τα αδικήματα τους δεν χαρακτηρίζονται ως εγκλήματα με αποτέλεσμα να τιμωρούνται νομικά αλλά με τρόπο που να μην πλήττεται καίρια η επαγγελματική και κοινωνική τους θέση .

Έτσι και με τον νόμο καλλιεργείται μια  νοοτροπία  η οποία τείνει να δικαιολογεί  τα ανωτέρω εγκλήματα . Αν το έγκλημα τιμωρείται μεν αλλά νομικά δεν χαρακτηρίζεται ως έγκλημα  τότε για ποιό έγκλημα γίνεται λόγος;

Τα εγκλήματα αυτά είναι συνήθως οικονομικά αλλά τυχαίνει να αφορούν και τις ζωές χιλιάδων ή και εκατομμυρίων ανθρώπων όταν συνδέονται με τους πολέμους και το περιβάλλον.

Κλασικό  παράδειγμα στη χώρα μας είναι η μαφία των σκουπιδιών .

Η μαφία των σκουπιδιών μπορεί να μην χρησιμοποιεί φονιάδες και κοινούς κλέφτες αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν διαπράττει εγκλήματα σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Μπορεί να χρησιμοποιεί πρόσωπα υπέρ άνω υποψίας (πολιτικά στελέχη , καθηγητές , νομικούς , συνδικαλιστές, δημοσιογράφους  κλπ) , αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα εγκλήματα που διαπράττει δεν αφορούν τη ζωή χιλιάδων  ή και εκατομμυρίων ανθρώπων.

Στην περίπτωση της μαφίας των σκουπιδιών διαπράττεται  οργανωμένο έγκλημα ως αποτέλεσμα της συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Το γεγονός πως το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας είναι δύσκολο να διακρίνει   το έγκλημα λόγω της αδιαφανούς φύσης του ,  δε σημαίνει πως το πρόβλημα δεν υφίσταται ή ότι δεν  απειλεί τη ζωή μας .

 Θωμάς του Εμμανουήλ Μπιζάς