Ποιος ασχολείται τώρα με τα σκουπίδια..

σκέψεις με αφορμή τις αντιδράσεις για το γήπεδο του Παναθηναϊκού.

Παρακολουθώ τις αντιδράσεις για το γήπεδο του Παναθηναϊκού στο Γουδή. Διαβάζω αποφάσεις δημοτικών παρατάξεων και  τμημάτων χωρικού σχεδιασμού καθώς και  «οργισμένα»  κείμενα πανεπιστημιακών του ΣΥΡΙΖΑ .

Από την ημέρα που ο Αλέξης Τσίπρας  εξήγγειλε το νέο γήπεδο,  άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση στα  έντυπα και τα ηλεκτρονικά μέσα της αριστεράς για το πάρκο στο Γουδή,  τον περιβάλλοντα χώρο , τα νοσοκομεία κλπ.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το ζήτημα του γηπέδου κατέχει πλέον την πρώτη θέση  στην ατζέντα του περιβαλλοντικού κινήματος στην Αττική.

Είναι εντελώς παράλογο αλλά,  ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει με το ενδιαφέρον του περιβαλλοντικού κινήματος για το ζήτημα των σκουπιδιών.

Εκατομμύρια τόνοι σκουπιδιών θάβονται κάθε χρόνο στην  μεγαλύτερη χωματερή της Ευρώπης που βρίσκεται στην δυτική Αθήνα.

Γίνεται μια εγκληματική σπατάλη φυσικών πόρων που θάβονται κάθε μέρα στην χωματερή και οικονομικών πόρων που καταλήγουν στις τσέπες των μεγαλοεργολάβων και των λοιπών επιτήδειων.

Η  Φυλή έχει χαρακτηρισθεί ως «μνημείου  περιβαλλοντολογικού χάους,  αρρώστιας και  ανθρώπινου πόνου για τις επόμενες 3 γενιές » από την ίδια την επιτροπή ευρωπαϊκών αναφορών .

Και όμως η Φυλή και τα σκουπίδια δεν υπάρχουν στην ατζέντα του περιβαλλοντικού κινήματος.

Τα έντυπα μας και τα ηλεκτρονικά μας μέσα δεν ασχολούνται. Οι πανεπιστημιακοί καθηγητές του χώρου (φαντάζομαι πως θα υπάρχουν) δεν μιλούν . Το κόμμα δεν μιλάει . Κρατιούνται πλέον σαφείς αποστάσεις από τα κινήματα τα κινήματα που εξακολουθούν να ασχολούνται και να επιμένουν .

Αναρωτιέμαι .. Γιατί ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο που στο κάτω-κάτω είναι χώρος μαζικής διασκέδασης , μπορεί να απασχολεί το κίνημα 100 φορές περισσότερο από ένα αναγνωρισμένο περιβαλλοντικό έγκλημα;

Την γνωρίζω την απάντηση . Θα μου απαντήσουν  πως  δεν μας απασχολεί το γήπεδο αλλά  ο χώρος που θα γίνει και οι συνέπειες στο περιβάλλον από αυτήν την εγκατάσταση.

Τι λέτε ρε σύντροφοι; Και γιατί δεν σας απασχόλησαν ποτέ οι συνέπειες στο περιβάλλον από τη εγκατάσταση της χωματερής;  

Έχετε ακουστά πως θερίζει ο καρκίνος σε αυτή την γωνιά της δυτικής Αθήνας; Γνωρίζετε πως ο υδροφόρος έχει μολυνθεί ανεπανόρθωτα σε μεγάλη έκταση;  

Έχετε δει καμιά φορά την χωματερή να καίγεται για να καταλάβετε τι σημαίνει τοξικός καπνός;

Μέχρι σήμερα,  πολλοί πίστευαν πως οι άνθρωποι του χώρου δεν μιλούν για την χωματερή,  για να μην προκαλέσουν πρόβλημα στην περιφερειακή αρχή λόγω ιδεολογικής και πολιτικής συγγένειας.  

Η υπόθεση του γηπέδου απέδειξε πως το πρόβλημα δεν είναι η πολιτική συγγένεια. Αν ήταν έτσι δεν θα υπήρχαν αντιδράσεις ούτε για το γήπεδο από τους ανθρώπους του χώρου.  Οι αντιδράσεις για το γήπεδο που σημειωτέων είναι πρωτοβουλία του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα ,  προέρχονται κυρίως από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ .

Δυστυχώς το πρόβλημα μας είναι πολύ πιο σοβαρό από τις ιδεολογικοπολιτικές  συγγένειες .

Το πρόβλημα μας δυστυχώς είναι η ταξική προσέγγιση του ζητήματος. Η ταξική μας ευαισθησία. Η ταξική μας ματιά .

Το κύριο πρόβλημα  είναι η ταξική καταγωγή και τη ταξική θέση των ανθρώπων που δίνουν τον τόνο και καθορίζουν τις προτεραιότητες του κινήματος.

Ο πραγματικός λόγος που δεν βρίσκουμε πανεπιστημιακούς  δασκάλους  στο κίνημα για τα σκουπίδια , είναι γιατί απλά μένουν αλλού.

Αν στα Λιόσια έμεναν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και μεγαλογιατροί  απλά δεν θα υπήρχε χωματερή.

Θωμάς του Εμμανουήλ Μπιζάς.