(εξαιρετικό) Και πάλι για το … αμαρτωλό ΕΜΑΚ του Τάσου Κεφαλά.

Δύο πρόσφατα περιστατικά, που δεν είναι καθόλου απίθανο να συνδέονται μεταξύ τους, ήρθαν στην επιφάνεια τις τελευταίες μέρες. Περιστατικά τα οποία συνδέονται με τη συνεχιζόμενη απαράδεκτη διαχείριση των απορριμμάτων στην Αττική και με την εγκληματική πολιτική της συντήρησης του εκτρώματος που ακούει στο όνομα ΕΜΑΚ Φυλής. Πρόκειται για τη διαβόητη εγκατάσταση επεξεργασίας ενός μέρους των σύμμεικτων απορριμμάτων των δήμων της Αττικής, με τεράστιο κόστος κατασκευής και λειτουργίας και με άθλια αποτελέσματα (περιβαλλοντικά και οικονομικά).
Περιστατικό πρώτο:

Δήμαρχοι της Αττικής, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης απεργίας της ΠΟΕ ΟΤΑ, κομπορημονούσαν λέγοντας ότι μαζεύουν τα σκουπίδια και ότι κρατούν τις πόλεις τους καθαρές. Το πόσο ο ισχυρισμός τους ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα δεν είμαστε σε θέση να τον διασταυρώσουμε. Πάντως, τον τρόπο δεν μας τον είπαν. Ξέρουμε ότι κανείς δήμος της Αττικής δεν έχει τη δυνατότητα να αποθηκεύσει μεγάλες ποσότητες σκουπιδιών για πολλές μέρες. Προσπαθήσαμε, σαν Δυτικό μέτωπο, να μάθουμε το παρασκήνιο. Τα στόματα όλα κλειστά (δυστυχώς και από εργαζόμενους στους δήμους). Οπότε, δεν θέλει και πολύ το μυαλό μας να πάει … στο κακό. Δύο ενδεχόμενα φαντάζουν πιθανά: ή τα σκουπίδια να οδηγήθηκαν παράτυπα στη Φυλή (στο ΕΜΑΚ, ίσως;) ή να είχαμε παράνομες αποθέσεις (σε υφιστάμενους ή σε νέους ΧΑΔΑ). Κάθε άλλη εξήγηση ή πληροφορία δεκτή.
Περιστατικό δεύτερο:
Σε περιοχή των Μεγάρων, δίπλα στον υπό αποκατάσταση –από τον ΕΔΣΝΑ- ΧΑΔΑ, εντοπίστηκαν σωροί σκουπιδιών στα πρανή του δρόμου. Το εντυπωσιακό στοιχείο, όμως, είναι άλλο: τα σκουπίδια αυτά είναι σκεπασμένα από ένα υλικό το οποίο προσομοιάζει με το «κομπόστ» που παράγει το ΕΜΑΚ Φυλής (παρατίθεται το σχετικό φωτογραφικό υλικό).
Για την ιστορία, το υλικό αυτό ο ΕΔΣΝΑ προσπαθεί να το πιστοποιήσει σαν κομπόστ, αλλά το αρμόδιο υπουργείο το αρνείται, καθώς πρόκειται για οργανική ύλη που προέρχεται από επεξεργασία σύμμεικτων. Για το λόγο αυτό, μια ελάχιστη ποσότητα (κάποιες εκατοντάδες τόνοι) χρησιμοποιείται στην αποκατάσταση ΧΑΔΑ -και των Μεγάρων-, ενώ η μεγαλύτερη ποσότητα (30-40.000 τόνοι το 2017) θάβεται στο ΧΥΤΑ Φυλής και, κατά πάσα πιθανότητα, είναι η αιτία της αφόρητης δυσοσμίας που πνίγει τις δυτικές συνοικίες τα δύο τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα.
Επανερχόμενοι στο θέμα, ένα πρώτο ερώτημα αφορά τους υπεύθυνους (πρόσωπα, εταιρείες ή δήμους) που ευθύνονται για την παράνομη διάθεση σκουπιδιών στο συγκεκριμένο σημείο -ενδεχομένως και σε άλλα- κατά τη διάρκεια της απεργίας ή και πριν από αυτή. Το δεύτερο ερώτημα αφορά το υλικό επικάλυψης και το αν, όντως, προέρχεται από το ΕΜΑΚ. Εδώ χρειάζεται μια υπεύθυνη απάντηση από τον ΕΔΣΝΑ.
Μη βιαστούν να απαντήσουν ότι δεν είδαν, δεν άκουσαν και δεν ξέρουν τίποτα για .. το φόνο. Γιατί είναι είναι πολύ εύκολο (οι επιθεωρητές περιβάλλοντος, για παράδειγμα ή οι αρμόδιες υπηρεσίες περιβάλλοντος της περιφερειακής ενότητας Δυτικής Αττικής) να διασταυρώσουν αν πρόκειται για το «κομπόστ» του ΕΜΑΚ. Αν διαπιστωθεί κάτι τέτοιο, εγείρεται τεράστιο ζήτημα για τον ΕΔΣΝΑ και, ιδιαίτερα, για τα στελέχη του που εμπλέκονται στη λειτουργία του ΕΜΑΚ. Διότι δεν είναι δυνατόν, να αποκαθιστούν το ΧΑΔΑ Μεγάρων και λίγα μέτρα πιο κει να βάζουν το χεράκι τους στη δημιουργία ενός νέου ΧΑΔΑ.
Η αθλιότητα του ΕΜΑΚ
Είναι αναπόφευκτο τα περιστατικά αυτά να συνδεθούν με το ρόλο του ΕΜΑΚ και με την απαράδεκτη απόφαση περιφέρειας Αττικής και ΕΔΣΝΑ να εντάξουν στον περιφερειακό σχεδιασμό διαχείρισης αποβλήτων (ΠΕΣΔΑ) την επέκταση της δυναμικότητας του ΕΜΑΚ (σε 400.000 τόνους/έτος), την ίδια ώρα που έχουν παραπέμψει στις καλένδες τις νέες αποκεντρωμένες μονάδες επεξεργασίας (σωστά κατανεμημένες σε όλη την Αττική) και, κυρίως, τις δημοτικές υποδομές προδιαλογής, ανακύκλωσης και κομποστοποίησης οργανικών. Και, μάλιστα, χωρίς να κάνουν την αναγκαία οικονομική και περιβαλλοντική αξιολόγηση της μέχρι τώρα λειτουργίας του.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι κάθε χρόνο καταβάλλονται -στον εργολάβο που διαχειρίζεται το ΕΜΑΚ- γύρω στα δέκα εκατομμύρια ευρώ, με αντίκρισμα την ταφή του συνόλου, σχεδόν, των «προϊόντων» του ΕΜΑΚ (RDF, «κομπόστ», υπόλειμμα). Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε, με το σταγονόμετρο, στο Δυτικό Μέτωπο ο ΕΔΣΝΑ, από τις 200.000 τόνους σύμμεικτων που οδηγήθηκαν το 2017 στο ΕΜΑΚ: ανακυκλώθηκαν μόνο 9.500 τόνοι (4,8%), 1.400 τόνοι RDF πήγαν για καύση στην τσιμεντοβιομηχανία και μερικές εκατοντάδες τόνοι «κομπόστ» πήγαν στην αποκατάσταση των ΧΑΔΑ (… μέσα και έξω από τις περιφράξεις). Αν υποθέσουμε ότι έχουμε κάποιες φυσιολογικές απώλειες της τάξης του 10% (20.000 τόνοι, περίπου), με τους υπόλοιπους 168.000 τόνους RDF, «κομπόστ» και υπολείμματος τι γίνεται; Γιατί ο ΕΔΣΝΑ αρνείται να δώσει την πλήρη εικόνα, να ομολογήσει, δηλαδή, ότι το 84%, κατά βάρος, των εισερχομένων στο ΕΜΑΚ θάβεται στο ΧΥΤΑ; Για να μη συνειδητοποιήσουν οι πολίτες της Αττικής που πάνε τα χρήματά τους ή για να μην καταλάβουν οι κάτοικοι της Δυτικής Αττικής ποια είναι η αιτία του καθημερινού μαρτυρίου της δυσομίας που βιώνουν;