Ας διευκρινίσουμε
κάτι. Δεν μπορεί να υπάρξει νέα επέκταση
του σημερινού ΧΥΤΑ της Φυλής του οποίου τα τελευταία κύτταρα αναμένεται να
έχουν γεμίσει ως τα τέλη του 2018 ή το
αργότερο στις αρχές του 2019.
Η λεγόμενη Γ
Φάση (εάν γίνει) δεν θα είναι επέκταση
του σημερινού ΧΥΤΑ , αλλά θα είναι ένας νέος
ΧΥΤΑ έκτασης 300 στρεμμάτων που βρίσκεται δίπλα από τον ΧΥΤΑ που έχουμε
σήμερα και είναι πιο κοντά στην Αττική
οδό και στην κατοικημένη περιοχή των Άνω Λιοσίων.
Όσοι λένε
λοιπόν πως ο ΧΥΤΑ Φυλής δεν μπορεί να
κλείσει αν δεν γίνουν νέοι ΧΥΤΑ και αν
οι δήμοι δεν μειώσουν τους όγκους των απορριμμάτων που παράγουν, κάνουν ένα σοβαρό λάθος.
Ο ΧΥΤΑ Φυλής
θα κλείσει όταν γεμίσουν και τα τελευταία κύτταρα σε ένα με ενάμιση χρόνο από σήμερα, ανεξάρτητα από το αν θα έχουν γίνει οι νέοι
ΧΥΤΑ και από το αν οι δήμοι της Αττικής έχουν μειώσει τα σκουπίδια τους .
Για να γίνει
ένας νέος ΧΥΤΑ στην Φυλή υπάρχουν οι ίδιες ή και περισσότερες δυσκολίες με το
να γίνει ένας νέος ΧΥΤΑ στην Ανατολική
Αττική.
Η διαφορά
είναι πως τον νέο ΧΥΤΑ στην Φυλή τον θέλει διακαώς το λόμπι των σκουπιδιών ( τα εργολαβικά συμφέροντα και
οι επιρροές τους) και βέβαια ο δήμαρχος της Φυλής για τους γνωστούς λόγους που δεν είναι άλλοι
από τα υπέρογκα αντισταθμιστικά και η εξυπηρέτηση κάποιων ιδιοκτητών που θέλουν
να πουλήσουν οικόπεδα που βρίσκονται δίπλα στα σκουπίδια σε τιμές Εκάλης.
Όμως δεν
μπορεί να καταδικαστεί ολόκληρη η Δυτική
Αθήνα και η Αττική να είναι ο μόνιμος
σκουπιδότοπος όλου του λεκανοπέδιου της Αττικής,
προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του λόμπι
και κάποιων λίγων ιδιοκτητών οικοπέδων στην
Φυλή .
Θωμάς του
Εμμανουήλ Μπιζάς.
[Από το Γλωσσάρι που θα κυκλοφορήσει το Ελληνικό Δίκτυο ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ/ Naturefriends Greece]
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριβαλλοντικός Ρατσισμός
O περιβαλλοντικός ρατσισμός (environmental racism) αναφέρεται σε κοινωνικά περιθωριοποιημένες κοινότητες φυλετικών μειονοτήτων που υπόκεινται σε άρνηση πρόσβασης σε πηγές οικολογικών οφελών (όπως καθαρός αέρας, νερό και φυσικοί πόροι) και σε δυσανάλογη έκθεση των ρύπων. Ο περιβαλλοντικός ρατσισμός αναφέρεται στη δυσανάλογη επίπτωση μιας πολιτικής ή πρακτικής στις διάφορες μειονοτικές ομάδες και στην τοπική τους περιβαλλοντική ποιότητα. Πιο συγκεκριμένα, η ύπαρξη παράνομων χωματερών σε περιοχές προσφύγων ή μεταναστών ή εθνικών μειονοτήτων, όπως συμβαίνει σε περιοχές της Αττικής, αποτελεί παράδειγμα περιβαλλοντικού ρατσισμού.
Ανάλογα, όμως, είναι και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν πολλές ομάδες από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα όπου λόγω της τάξης τους χάνουν πολλά προνόμια που άλλα κοινωνικά στρώματα απολαμβάνουν ελεύθερα (environmental classism/περιβαλλοντικός ταξισμός). Οι διακρίσεις λόγω κοινωνικής τάξης αναδεικνύουν το δυσανάλογο αποτέλεσμα που μπορεί να έχει μια πολιτική ή μια πρακτική στις διάφορες κοινωνικοοικονομικές ομάδες και στην τοπική τους περιβαλλοντική ποιότητα. Πιο συγκεκριμένα, η ύπαρξη εξορυκτικών εκμεταλλεύσεων και λατομικών δραστηριοτήτων σε περιοχές όπου κατοικούν πολίτες από χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα, όπως συμβαίνει σε περιοχές της Χαλκιδικής, αποτελεί παράδειγμα περιβαλλοντικού ταξισμού. Ο περιβαλλοντικός ρατσισμός είναι ζήτημα ταχυδρομικού κώδικα. Πολύ συχνά ο περιβαλλοντικός ρατσισμός κι ο περιβαλλοντικός ταξισμός συνυπάρχουν.
Πηγές:
Bullard, R. D. (Ed.). (1993).Confronting environmental racism: Voices from the grassroots. Boston, MA: South End Press.
Cole, L. W., & Foster, S. R. (2001). From the ground up: Environmental racism and the rise of the environmental justice movement. NY: New York University Press.
Nixon, R. (2011).Slow Violence and the Environmentalism of the Poor. Harvard Cambridge, MA: University Press.