Θα μπορούσε κανείς να είναι τόσο αυστηρός ή προσβλητικός με κάποια
Δημοτική Αρχή; Και όμως ναι, όταν σωρεία επίσημων πράξεων, οι οποίες,
μάλιστα, έχουν να κάνουν με το μοναδικό Μητροπολιτικό Πάρκο της Αττικής,
ευτελίζουν, κυριολεκτικά, τον θεσμικό της ρόλο.
Αναρωτιέμαι πώς να χαρακτηρίσει κανείς τη Δημοτική Αρχή που δε
σέβεται τη Δασική νομοθεσία, αγνοεί την προστασία του περιβάλλοντος και
προβαίνει σε παρεμβάσεις εντός του Πάρκου, αναγκάζοντας το ίδιο το
Δασαρχείο να καταθέσει μήνυση εναντίον της;
Αναρωτιέμαι πώς να χαρακτηρίσει κανείς τη Δημοτική Αρχή που προσπαθεί, να εγγράψει στο κτηματολόγιο, ως ιδιοκτησία της, τμήματα του Πάρκου, επικαλούμενη χρησικτησία επί δημοσίου κτήματος η οποία δεν υφίσταται από το 1915;
Αναρωτιέμαι πώς να χαρακτηρίσει κανείς τη Δημοτική Αρχή που αρνείται να συμμετάσχει στη Διοίκηση του μοναδικού Μητροπολιτικού Πάρκου της Αττικής, προβάλλοντας ενστάσεις στη νομική μορφή του νέου φορέα διαχείρισης (Ν.Π.Ι.Δ. εποπτευόμενο από το Υπουργείο Περιβάλλοντος), ενώ, αντιθέτως, για πολλά χρόνια, όχι μόνο δεν διαμαρτυρήθηκε αλλά και συμμετείχε σε πολλές διοικήσεις, αφού από την ίδρυσή του, το 2002, ώς τον πρόσφατα ψηφισθέντα ν.4414/2016 το Πάρκο διαχειριζόταν από Ν.Π.Ι.Δ.!
Αναρωτιέμαι πώς να χαρακτηρίσει κανείς τη Δημοτική Αρχή που διακόπτει, και μάλιστα αρχές καλοκαιριού, την υδροδότηση των λιμνών από τη μοναδική λειτουργούσα γεώτρηση στο Πάρκο; Ή, ακόμα, πώς να χαρακτηρίσει κανείς τη Δημοτική Αρχή που αρνείται, και, μάλιστα, πριν τον διορισμό του νέου Διοικητικού Συμβούλιου, την αποκομιδή των σκουπιδιών ενός Πάρκου που βρίσκεται εντός των διοικητικών της ορίων;
Πώς να χαρακτηρίσει κανείς τη Δημοτική Αρχή που με περίσσεια θράσους δηλώνει, και μάλιστα ενώπιον του Δημοτικού της Συμβουλίου, ότι οι ετεροχρονισμένες διαμαρτυρίες της (ο νόμος ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2016) οφείλονται στην αναζήτηση εκ μέρους των αρμόδιων υπηρεσιών του χάρτη παραχώρησης του κτήματος για τη δημιουργία του Πάρκου; Και μάλιστα, όταν, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του αρμόδιου Υπουργού στο Πάρκο, δήλωνε επίσημα ότι ο νέος νόμος είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στην υποβαθμισμένη Δυτική Αθήνα όλα αυτά τα χρόνια!
Αναρωτιέμαι πώς να χαρακτηρίσει κανείς τη Δημοτική Αρχή που προσπαθεί, να εγγράψει στο κτηματολόγιο, ως ιδιοκτησία της, τμήματα του Πάρκου, επικαλούμενη χρησικτησία επί δημοσίου κτήματος η οποία δεν υφίσταται από το 1915;
Αναρωτιέμαι πώς να χαρακτηρίσει κανείς τη Δημοτική Αρχή που αρνείται να συμμετάσχει στη Διοίκηση του μοναδικού Μητροπολιτικού Πάρκου της Αττικής, προβάλλοντας ενστάσεις στη νομική μορφή του νέου φορέα διαχείρισης (Ν.Π.Ι.Δ. εποπτευόμενο από το Υπουργείο Περιβάλλοντος), ενώ, αντιθέτως, για πολλά χρόνια, όχι μόνο δεν διαμαρτυρήθηκε αλλά και συμμετείχε σε πολλές διοικήσεις, αφού από την ίδρυσή του, το 2002, ώς τον πρόσφατα ψηφισθέντα ν.4414/2016 το Πάρκο διαχειριζόταν από Ν.Π.Ι.Δ.!
Αναρωτιέμαι πώς να χαρακτηρίσει κανείς τη Δημοτική Αρχή που διακόπτει, και μάλιστα αρχές καλοκαιριού, την υδροδότηση των λιμνών από τη μοναδική λειτουργούσα γεώτρηση στο Πάρκο; Ή, ακόμα, πώς να χαρακτηρίσει κανείς τη Δημοτική Αρχή που αρνείται, και, μάλιστα, πριν τον διορισμό του νέου Διοικητικού Συμβούλιου, την αποκομιδή των σκουπιδιών ενός Πάρκου που βρίσκεται εντός των διοικητικών της ορίων;
Πώς να χαρακτηρίσει κανείς τη Δημοτική Αρχή που με περίσσεια θράσους δηλώνει, και μάλιστα ενώπιον του Δημοτικού της Συμβουλίου, ότι οι ετεροχρονισμένες διαμαρτυρίες της (ο νόμος ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2016) οφείλονται στην αναζήτηση εκ μέρους των αρμόδιων υπηρεσιών του χάρτη παραχώρησης του κτήματος για τη δημιουργία του Πάρκου; Και μάλιστα, όταν, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του αρμόδιου Υπουργού στο Πάρκο, δήλωνε επίσημα ότι ο νέος νόμος είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στην υποβαθμισμένη Δυτική Αθήνα όλα αυτά τα χρόνια!
Αντιφατική, αλλοπρόσαλλη και επικίνδυνη. Να οι χαρακτηρισμοί που περιγράφουν, χωρίς καμία υπερβολή, ή, διάθεση μικροπολιτικής εκμετάλλευσης, τη στάση του κ. Νίκου Ζενέτου, Δημάρχου Ιλίου. Όχι μόνο τώρα. Κανείς δεν ξεχνά τις ευθύνες του, χρόνια τώρα, για την εικόνα της γενικευμένης ερήμωσης που παρουσίαζε το μοναδικό, επαναλαμβάνω, Μητροπολιτικό Πάρκο της Αττικής, με αποκορύφωμα το περσινό καλοκαίρι, όταν η κατάσταση επιδεινώθηκε επικίνδυνα. Οι κτιριακές υποδομές λεηλατούνταν και καταστρέφονταν, οι λίμνες ξεραίνονταν, τα ψάρια ψοφούσαν, πλήθος πουλιών εγκατέλειπαν τα καταφύγιά τους, και έξι φωτιές, η εξάπλωση των οποίων αποτράπηκε την τελευταία στιγμή, απείλησαν να το αφανίσουν ολοκληρωτικά. Όλοι όσοι ασχολούμασταν, αγωνιούσαμε και αγωνιζόμασταν για τη σωτηρία του Πάρκου πιέζαμε την Κυβέρνηση να δώσει λύση.
Κάπως έτσι, φτάσαμε στον Αύγουστο του 2016, όταν ψηφίστηκε ο ν.4414 που έβαλε, επιτέλους, τις βάσεις για να σωθεί το Πάρκο. Αυτό, δεν μπορεί παρά να πιστωθεί στις θετικές πρωτοβουλίες και δράσεις της Κυβέρνησης.
Ας δούμε, λοιπόν, τι νέο έφερε ο νόμος. Για πρώτη φορά από την ίδρυσή του(!) το Πάρκο θα χρηματοδοτείται για τις πάγιες δαπάνες του από τους πόρους των Δήμων της Αττικής, με πάγιο μηνιαίο πρόσοδο, ως αντιστάθμισμα στην επιβάρυνση που οι Πόλεις τους προκαλούν στο περιβάλλον. Η πλειοψηφία του Διοικητικού Συμβουλίου περνά, πλέον, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, με την Περιφέρεια Αττικής να ορίζει ως πρόεδρο τον ομότιμο Καθηγητή του ΕΜΠ κ. Ιωάννη Πολύζο και αναπληρωτή του τον επίσης Καθηγητή του ΕΜΠ κ. Νικόλαο Μπελαβίλα. Επίσης, ο ν.4414 θεσμοθετεί έμμισθη θέση Γενικού Διευθυντή και διορίζει τον δικηγόρο κ. Αναστάσιο Λύτρα στη θέση. Έτσι, για πρώτη, επίσης φορά, η Διεύθυνση του Πάρκου θα αποτελεί την αποκλειστική απασχόληση του Διευθυντή και όχι το πάρεργο της υπόλοιπης δραστηριότητας του. Τέλος, θεσμοθετείται η δυνατότητα να αναπτυχθούν πρωτοποριακές –σε σχέση με τα χρεοκοπημένα οικονομικά μοντέλα της πατρίδας μας- δραστηριότητες Κοινωνικής Οικονομίας που θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη αλλά και στην ανεξαρτησία της λειτουργίας και της συντήρησης του Πάρκου.
Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή για το «Πάρκο "Αντώνης Τρίτσης"» σκοπός όλων μας θα πρέπει να είναι η συμβολή στην επιτυχία του νέου εγχειρήματος. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει ένα αποτέλεσμα με κερδισμένους όλους τους κατοίκους της Αττικής και ιδιαίτερα τους δημότες των Δήμων Αγίων Αναργύρων-Καματερού και Ιλίου, οι οποίοι ζουν γύρω του. Μόνο έτσι αυτοί θα αποκτήσουν ένα περιβαλλοντικό στολίδι στην αυλή τους, και οι Πόλεις τους θα σηματοδοτηθούν ως πράσινες Πόλεις.
Η υπόθεση του «Πάρκου “Αντώνης Τρίτσης”» δεν αφορά μόνο ένα ικανό Διοικητικό Συμβούλιο και μια θετική ή αρνητική απέναντι στο νέο εγχείρημα Δημοτική Αρχή. Αφορά τον κάθε έναν ξεχωριστά από εμάς, αφορά όλους τους επισκέπτες του, αφορά όλους τους ανθρώπους που η ποιότητα ζωής τους θα βελτιωθεί, έστω και κατά τη διάρκεια μιας μικρής κυριακάτικης βόλτας με την οικογένειά τους. Τέλος, αφορά, κυρίως, όλους τους κατοίκους των δύο Δήμων που το περιβάλουν. Η νέα προσπάθεια θα κριθεί από όλους αυτούς.
Ίσως, όμως, είναι καιρός να περάσουμε από τις «αναθέσεις» στην ενεργητική συμμετοχή, αγνοώντας τη Δημοτική Αρχή που επιλέγει να πορεύεται ευτελίζοντας τον θεσμικό της ρόλο. Και το Πάρκο έχει την ανάγκη ΟΛΩΝ, ώστε να υπάρξει η προοπτική ανάπτυξής του και όχι οικοπεδοποίησης και αφανισμού του. Ας γίνει λοιπόν υπόθεση όσο γίνεται περισσότερων ενεργών πολιτών το «Μητροπολιτικό Πάρκο Περιβαλλοντικών και Εκπαιδευτικών Δραστηριοτήτων και Ανάπτυξης Κοινωνικής Οικονομίας "Αντώνης Τρίτσης"».
Γιώργος Κομματάς
Χειρουργός Ορθοπαιδικός.
Επικεφαλής Μείζονος Αντιπολίτευσης
Δήμου Αγίων Αναργύρων-Καματερού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου