Για να πω την αλήθεια δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ποια οφέλη μπορεί να υπήρξαν από την συνένωση των δήμων με το νόμο του Καλλικράτη και εδώ που τα λέμε δεν ενδιαφέρομαι και πολύ να μάθω.
Κάποιοι ισχυρίζονται πως η αυτοδιοίκηση είχε οφέλη από την μεταρρύθμιση του Καλλικράτη, γιατί η μεγάλη πληθώρα των δήμων και των κοινοτήτων παρήγαγε δημοσιονομικό έλλειμμα , πως μειώθηκε η γραφειοκρατία κλπ .
Προσωπικά πολύ αμφιβάλω αν έτσι έχουν τα πράγματα, αλλά το θέμα μου δεν είναι αυτό.
Δεν γνωρίζω επίσης αν από τη συνένωση του Καματερού με το δήμο Αγίων Αναργύρων , υπήρξαν πραγματικά οφέλη για τους Καματεριώτες.
Η αίσθησή μου είναι πως τελικά ΔΕΝ υπήρξαν πραγματικά οφέλη και πως αν δεν είχαμε συνενωθεί, ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα από ότι σήμερα.
Αυτό που λέω βέβαια, δεν μπορεί να αποδειχτεί, αλλά επαναλαμβάνω πως αυτή είναι η δική μου αίσθηση .
Το θέμα μου όμως είναι άλλο.
Το θέμα είναι ότι εγώ εξακολουθώ να αισθάνομαι Καματεριώτης και όχι δημότης Αγίων Αναργύρων – Καματερού. Το να λέγομαι «δημότης Αγίων Αναργύρων – Καματερού», μου φαίνεται ξένο και εντελώς απρόσωπο.
Αυτό που θα ήθελα, θα ήταν εμείς οι Καματεριώτες να είχαμε το δικό μας δήμο με τα καλά και τα κακά του.
Το θέμα μου δεν είναι «πολιτικό» . Μπορεί αυτόν τον δήμαρχο που έχουμε να μην τον πάω, αλλά ειλικρινά δεν είναι αυτός ο λόγος που δεν μ αρέσει η συνένωση με τον δήμο Αγίων Αναργύρων .
Και τον καλύτερο δήμαρχο της Ελληνικής Επικράτειας να είχαμε στον ενιαίο δήμο μας , δεν θα μπορούσε να μου το αλλάξει αυτό .
Το πρόβλημα είναι γενικότερο και είναι συναισθηματικό . Αφορά την συναισθηματική σχέση του ανθρώπου με τον τόπο που γεννήθηκε ή που μεγάλωσε όπως εγώ στο Καματερό.
Πολύ φοβάμαι πως τους εμπνευστές των συνενώσεων δεν τους απασχόλησαν αυτά τα θέματα και τα αντιμετώπισαν όλα με δημοσιονομικούς και πολιτικούς όρους .
Όμως νομίζω πως έκαναν λάθος .
Υπάρχουν πολύ σοβαρές επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το μέρος που γεννήθηκαν ή που μεγάλωσαν σαν κομμάτι του εαυτού τους.
Αισθάνονται περισσότερο ασφαλείς στον τόπο τους και ο χώρος τους , τους μαγνητίζει .
Τον τόπο σου τον αισθάνεσαι σαν προσωπικό σου χώρο και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει με νομοθετικές ρυθμίσεις.
Λένε πως τα αισθήματα για τον τόπο σου, σου προσφέρουν βαθιά ψυχολογικά οφέλη. Τα διάφορα μέρη με τα οποία έχουμε συνδεθεί στη ζωή μας , προκαλούν αισθήματα συναισθηματικής ασφάλειας, ηρεμίας, στοχασμού και ολοκλήρωσης.
Τα αισθήματα για τον τόπο σου, σε κινητοποιούν και σε κάνουν να γίνεσαι πιο κοινωνικό άτομο.
Αυτά δεν νομίζω πως θα απασχόλησαν τους τεχνοκράτες όταν σχεδίαζαν τις συνενώσεις των δήμων.
Εμένα αυτό που μου κάνει κλικ είναι να μιλώ για το Καματερό , τα σχολεία μας , τα καφενεία μας ,τα μπακάλικά μας τις γειτονιές μας και τους ανθρώπους που γνωρίσαμε.
Να κουβεντιάζουμε σαν άνθρωποι της ίδιας κοινότητας είτε αυτή η κουβέντα γίνεται στο καφενείο , είτε στα δημοτικά συμβούλια .
Για να πω τη μαύρη μου αλήθεια, όταν παρακολουθώ τις συζητήσεις που γίνονται σε αυτό το δημοτικό συμβούλιο ξενερώνω. Νομίζω πως οι περισσότερες συζητήσεις δεν με αφορούν καθόλου. Δεν θέλω να προσβάλω κανένα σύμβουλο ή δήμαρχο αλλά αυτό αισθάνομαι.
Σε κάθε περίπτωση εγώ θέλω να λογίζομαι ως Καματεριώτης .
Με επιστημονικούς όρους το φαινόμενο λέγεται «τοποφιλία» και οι επιστήμονες έχουν καταγράψει αυτή τη νοσταλγική αντίδραση των ανθρώπων για τον τόπο τους με τη χρήση μαγνητικών τομογραφιών στον εγκέφαλο.
Με μαγνητικές τομογραφίες διαπιστώθηκε ότι οι προσωπικοί χώροι και τόποι προκαλούσαν εγκεφαλική δραστηριότητα “πυροδοτώντας” την αμυγδαλή, την περιοχή του εγκεφάλου για τις συναισθηματικές αντιδράσεις.
Υ.Γ εμένα το Καματερό μ αρέσει πολύ και ας το λένε υποανάπτυκτο γιατί δεν έχει πολλές υποδομές που θα έπρεπε να έχει .
Το θεωρώ από τις καλύτερες περιοχές της Αττικής γιατί είναι και πόλη και χωριό ταυτόχρονα.
Όμως τα ίδια θα έλεγα ακόμα και αν είχα ζήσει στην πιο άσχημη περιοχή της Αττικής γιατί το ζήτημα είναι καθαρά συναισθηματικό.
Θ.Ε.Μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου