Το καφέ μπουφάν , τα ΜΑΤ και κάποιες -θλιβερές - αναμνήσεις .

Με τον Θέμη Μπαλασόπουλο και τον Νίκο Τράκα στις 22/1/2013 στα γραφεία του ΕΔΣΝΑ

Στις 22/1/2013 ο ΕΔΣΝΑ είχε προγραμματίσει να αρχίσει η φάση του “ανταγωνιστικού διαλόγου” για την κατασκευή των 4 μονάδων επεξεργασίας απορριμμάτων (ΜΕΑ) στην Αττική με την κατάθεση των φακέλων από τους εργολάβους – επενδυτές.

Σύμφωνα με το “πρόγραμμα” οι εκπρόσωποι των εργολάβων-επενδυτών θα πήγαιναν στις 12 το μεσημέρι να καταθέσουν τους φακέλους με τις προσφορές τους στα γραφεία του ΕΔΣΝΑ .

Οι δύο από αυτές τις θηριώδεις μονάδες θα γινόταν στην Φυλή , μία στην Κερατέα και μία στο Γραμματικό.

Η ΠΟΕ-ΟΤΑ (της οποίας τότε ήμουν μέλος της Ε.Ε ως επικεφαλής της ΑΣΚ-ΟΤΑ), προκειμένου να εμποδίσει την διαδικασία , προκήρυξε παναττική στάση εργασίας και συγκέντρωση στις 11 το πρωί στην οδό Άντερσεν που βρίσκονται τα γραφεία του ΕΔΣΝΑ.

Εγώ επειδή ήμουν εργαζόμενος στον ΕΔΣΝΑ (στον ΣΜΑ Σχιστού) αποφάσισα να πάω μόνος μου πριν από την προγραμματισμένη συγκέντρωση στα γραφεία, προκειμένου να ενημερώσω τους συναδέλφους για την στάση εργασίας.

Όμως η διοίκηση του κ. Γιάννη Σγουρού είχε πάρει τα μέτρα της προκειμένου να μην διαταραχθεί η διαδικασία του ανταγωνιστικού διαλόγου από τους ενοχλητικούς συνδικαλιστές.

Όταν έφτασα στα γραφεία (κατά τις 9 το πρωί ), είχαν ήδη παραταχθεί κάθετα στην οδό Άντερσεν κλούβες των ΜΑΤ και απαγόρευαν την διέλευση των οχημάτων.

Θυμάμαι ακόμα τις 7 διμοιρίες των ΜΑΤ που είχαν παραταχθεί με πλήρη εξάρτηση για να αντιμετωπίσουν αυτούς που δεν ήθελαν τα σκουπιδοεργοστάσια του κ. Σγουρού αλλά (και των υπολοίπων παραγόντων εντός και εκτός ΕΔΣΝΑ).

Μίλησα στο τηλέφωνο με τον Θέμη τον Μπαλασόπουλο και αποφάσισα να πάω μόνος μου μέσα στα γραφεία προκειμένου να ενημερώσω τους συναδέλφους και να τους ζητήσω να μην παραλάβουν κανένα φάκελο αφού είχαμε στάση εργασίας.

Θυμάμαι μια ομάδα συναδέλφων (6-7 άτομα) που στεκόταν στο πεζοδρόμιο μπροστά από την πόρτα της εισόδου. Τους καλημέρισα αλλά οι συνάδελφοι αρνήθηκαν να μου απαντήσουν. σ σ Φυσικά δεν πρόκειται να πω ονόματα και σε αυτούς τους ανθρώπους δεν κρατώ καμιά κακία. Είναι από τις περιπτώσεις που η μνήμη μου προσπαθεί να διαγράψει .

Στην πόρτα με περίμενε ένας αξιωματικός ο οποίος μου είπε πως απαγορεύεται να μπω στα γραφεία.

Είχαμε ένα έντονο διάλογο και κάποια στιγμή ζήτησε την ταυτότητα μου για να ελέγξει (τάχα) αν ήμουν πράγματι εργαζόμενος στον ΕΔΣΝΑ .

Ο αξιωματικός πήρε την ταυτότητα και μπήκε μόνος του στην είσοδο για να “συνεννοηθεί” με τον πρόεδρο των εργαζομένων στον ΕΔΝΣΑ Γ. Ζαχαρόπουλο . Βγήκε αμέσως και μου είπε “κύριε έχω εντολή να μην σας επιτρέψω να εισέλθετε στα γραφεία του ΕΔΣΝΑ”.

Μετά από δευτερόλεπτα ένας θηριώδης τύπος με άρπαξε από τους ώμους και μαζί με 2-3 ΜΑΤατζίδες ακόμα με έσυραν μέχρι μια πλατεία που βρίσκεται καμιά 50αριά μέτρα πιο πέρα. σσ το καφέ μπουφάν που είχα αγορασμένο από τα LIDL άντεξε μόνο με την απώλεια ενός κουμπιού ! 

Εδω φαίνεται η απώλεια του κάτω κουμπιού από το καφέ μπουφάν

 Θυμάμαι ακόμα αυτούς τους συναδέλφους που βρισκόταν στο πεζοδρόμιο . Την ώρα που με έσερναν οι ΜΑΤατζίδες προς την πλατεία εγώ κοιτούσα τις αντιδράσεις των συναδέλφων που παρακολουθούσαν αμήχανα .

Αλλά και από του συναδέλφους που βρισκόταν μέσα στα γραφεία δεν υπήρξε καμιά αντίδραση εκείνες τις στιγμές.

Μόνο κάποιος συνάδελφος μου έστειλε ένα μειλ με φωτογραφίες που τράβηξε κρυφά. Οι φωτογραφίες έδειχναν τον πρόεδρο των εργαζομένων που έκανε συνεννοήσεις με τον επικεφαλής της αστυνομίας.

Από εκείνη την πλατεία άρχισα τα τηλέφωνα προκειμένου να ενημερώσω για το περιστατικό και ζητήσω ενισχύσεις για την συγκέντρωση της ΠΟΕ-ΟΤΑ.

Η συγκέντρωση έγινε με επιτυχία αν και υπήρξε περιορισμένη χρήση χημικών και μια σχετική κλοτσοπατινάδα.

Κάποιοι εκπρόσωποι των εργολάβων τελικά πέρασαν με τους φακέλους και με κατεβασμένα κεφάλια (πάντα με την συνοδεία των ΜΑΤ ), αλλά η δουλειά τους δεν έγινε ποτέ.

Θωμάς του Εμμανουήλ Μπιζάς