για τα καθάρματα που βεβήλωσαν το μνημείο του Εβραϊκού νεκροταφείου στην Θεσσαλονίκη.

Η "Τελική Λύση" που οδήγησε στο "Ολοκαύτωμα". 

 

Πρόκειται για το κωδικό όνομα του σχεδίου των Ναζί βάσει του οποίου προχώρησαν στη συστηματική δολοφονία των Εβραίων στη Γερμανία και τις υπό κατάκτηση περιοχές. Αποτέλεσμα της υιοθέτησης της «Τελικής λύσης» δεν ήταν άλλο από το Ολοκαύτωμα. Ο τραγικός απολογισμός για την Εβραϊκή Κοινότητα της Ευρώπης ήταν περίπου έξι εκατομμύρια νεκροί άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Οι φυλετικές πεποιθήσεις των ναζιστών ήταν εκφρασμένες από την ιδρυτική διακήρυξη του Κόμματος.
Οι μη-Άρειοι λαοί και ιδιαίτερα οι Εβραίοι απειλούσαν την «καθαρότητα του γερμανικού λαού».
Αρχικά η πολιτική του Ναζιστικού καθεστώτος ήταν να ωθεί τους Εβραίους σε μετανάστευση εκτός της Γερμανίας. Τα πογκρόμ εναντίον των Εβραίων άρχισαν άμα τη αναλήψει της εξουσίας από τους Ναζί.
Μποϊκοτάζ στις εβραϊκές επιχειρήσεις, αποκλεισμός των εβραίων από δημόσια αξιώματα και υποχρέωση να φορούν όταν κυκλοφορούν το άστρο του Δαβίδ. Τα μέτρα αυτά δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα για το ναζιστικό καθεστώς το οποίο προχώρησε ένα βήμα παραπάνω καταλήγοντας στη σκέψη να καταλάβει τη Μαδαγασκάρη και να την μετατρέψει σε «αποθήκη Εβραίων».
Η λύση εγκαταλείφθηκε επειδή το Γ’ Ράιχ δεν είχε ικανοποιητική ναυτική δύναμη. Αποφασίστηκε, τελικά, η «μετανάστευση» των Εβραίων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και γκέτο. Παρά την πείνα και την εργασία στα κάτεργα ούτε αυτή η λύση απέδιδε το αποτέλεσμα που επιζητούσε το Ναζιστικό καθεστώς που ήθελε την άμεση λύση, δηλαδή την άμεση εξόντωση των Εβραίων.
Έτσι σαν σήμερα, 20 Ιανουαρίου του 1942 συγκλήθηκε στο προάστιο του Βερολίνου, Wannsee, μια διάσκεψη, στην οποία ο Ράινχαρντ Χάιντριχ, αρχηγός των υπηρεσιών ασφαλείας του Τρίτου Ράιχ, ενημέρωσε τους αξιωματούχους του καθεστώτος για την «Τελική Λύση» που είχε αποφασιστεί για το «εβραϊκό πρόβλημα».
Ο στρατάρχης Χέρμαν Γκέριγκ και ο αρχηγός των SS Χάνριχ Χίμλερ είχαν ήδη λάβει το πράσινο φως για να προχωρήσουν προς αυτή την κατεύθυνση. Στις 31 Ιουλίου 1941 ο Γκέρινγκ έγραψε στον Χάιντριχ «να αναλάβει όλες εκείνες τις πρωτοβουλίες για την ολοκληρωτική λύση του Εβραϊκού Ζητήματος σε όλα τα εδάφη με γερμανική επιρροή».
Τελικά στη σύσκεψη συμμετείχαν 14 ανώτατοι αξιωματούχοι του Τρίτου Ράιχ υπό την προεδρία του Χάινριχ ο οποίος ξεκίνησε μοιράζοντας λίστες τις χώρες της Ευρώπης και τον προς εξόντωση αριθμό των Εβραίων σε καθεμιά από αυτές. Τους καταλόγους είχε συντάξει ο συνεργάτης του, ο διαβόητος Άντολφ Άιχμαν. Ο ίδιος πρότεινε της μεταφορά τους στην Ανατολή και την εξόντωσή τους μέσω καταναγκαστικής εργασίας «που θα προκαλούσε τον θάνατό τους από φυσικές αιτίες».
«Για όσους επιζήσουν, και αυτοί θα είναι οι πιο σκληροτράχηλοι, θα πρέπει να τους συμπεριφερθούμε ανάλογα, επειδή αν τους αφήσεις ελεύθερους θα αποτελέσουν τον σπόρο για την Εβραϊκή Αναγέννηση» υποστήριξε.

Από τις λίστες αυτές σύμφωνα με τον Χάιντριχ έπρεπε να εξαιρεθούν οι άνω των 65 ετών γερμανοεβραίοι, όσοι είχαν τραυματισθεί πολεμώντας για τη Γερμανία και έχουν τιμηθεί με ανώτατα παράσημα, οι Εβραίοι, που έχουν παντρευτεί Γερμανίδες και αντιστρόφως, και τα τέκνα που προέρχονται από ένα τέτοιο γάμο. Τελικώς αποφασίστηκε η κατασκευή ειδικών στρατοπέδων, αποκλειστικά γα το σκοπό αυτό.
Δημιουργήθηκαν, έτσι, τα στρατόπεδα εξολόθρευσης: Τρεμπλίνκα, Μαϊντάνεκ Σομπιμπόρ και Μπέλζεκ. Παράλληλα, δημιουργήθηκε ένας τρίτος «τομέας» στο ήδη υπάρχον στρατόπεδο του Άουσβιτς, το «Άουσβιτς ΙΙΙ Μόνοβιτς». Η επιχείρηση μεταφοράς των Εβραίων στα στρατόπεδα εξολόθρευσης ονομάστηκε «Επιχείρηση Ράινχαρντ» από το όνομα του στρατηγού των Ες-Ες Ράινχαρντ Χάιντριχ.
Οι πρακτικές εξόντωσης δεν εξαντλήθηκαν στους Εβραίους. Παράλληλα, το νεοδημιουργημένο στρατόπεδο του Κέλμνο άρχισε να λειτουργεί ως κέντρο εξολόθρευσης των Ρομά. Σε όλα τα στρατόπεδα εξόντωσης άρχισε, επίσης, και συστηματική εξολόθρευση των ομοφυλοφίλων ανδρών και γυναικών, των πολιτικών κρατουμένων, κυρίως κομμουνιστών, αιχμαλώτων πολέμου, κυρίως από τη Ρωσία, Μαρτύρων του Ιεχωβά και άλλων.
Για την επίτευξη του ναζιστικού στόχου υιοθετήθηκαν οι πλέον απάνθρωποι και σκληροί τρόποι. Μαζικοί θάνατοι επιτεύχθηκαν σε πολλά στρατόπεδα με τη χρήση των θαλάμων αερίων και τη χρήση κύρια μονοξειδίου του άνθρακα αλλά και του κυανιούχου αερίου Κυκλώνας Β (Zyklon B).
Επιστρατεύθηκαν τόσο ειδικευμένοι «επιστήμονες» όσο και ολόκληρη η τεχνογνωσία που διέθετε το Γ' Ράιχ και επιθυμούσε να βελτιώσει: Ιατρικά πειράματα, εγχειρήσεις χωρίς αναισθητικό, αντοχή στο ψύχος και την υποθερμία.
Αργότερα για λόγους... οικονομικούς υιοθετήθηκε η χρήση των κλιβάνων. Προωθήθηκε λοιπόν η απανθράκωση των νεκρών και δολοφονημένων στα κρεματόρια, αν και σε ορισμένα στρατόπεδα, όπως αυτό του Σομπιμπόρ, δεν απέκτησαν ποτέ κλιβάνους αποτέφρωσης: Τα πτώματα καίγονταν σε ανοικτά ορύγματα.
Υπολογίζεται ότι μόνο στα στρατόπεδα εξολόθρευσης θανατώθηκαν, με τουφεκισμό, καταναγκαστική εργασία, απαγχονισμό και δηλητηριώδη αέρια περίπου τρία εκατομμύρια Εβραίων.
Το σύνολο των Εβραίων που θανατώθηκαν από την άνοδο του Ναζιστικού Κόμματος στην εξουσία μέχρι την κατάρρευσή του ανέρχεται σε έξι περίπου εκατομμύρια.
Πρόκειται για το «Ολοκαύτωμα» τη μεγαλύτερη γενοκτονία της παγκόσμιας ιστορίας.