Τώρα κρίνεται το μέλλον της δυτικής Αθήνας . Τι κάνουμε ;

Το φαινόμενο της δυσοσμίας  στη δυτική Αθήνα είναι απλά μια μικρή  εικόνα από το εφιαλτικό μέλλον που μας περιμένει.

Η νέα χωματερή , η «αναβάθμιση» του ΕΜΑΚ και το νέο υπερεργοστάσιο στη Φυλή θα αλλάξουν εντελώς την εικόνα της δυτικής Αθήνας  .

Βρισκόμαστε  μπροστά  στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι  για το μέλλον της ευρύτερης περιοχής της δυτικής Αθήνας .

Ή  θα  ζήσουμε σε ένα τοξικό περιβάλλον με ολέθριες συνέπειες για την ποιότητα της ζωής μας  ή θα τους ακυρώσουμε τις αποφάσεις και θα κλείσουμε την εγκατάσταση της Φυλής . Δεν υπάρχει τρίτος δρόμος.  

Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί  αν όλοι αυτοί  που αποφασίζουν να κάνουν  τις νέες εγκαταστάσεις  στη Φυλή  καταλαβαίνουν πραγματικά  τι πάνε να  κάνουν  και καταλήγω στο συμπέρασμα πως είναι αδύνατο να το καταλαβαίνουν  πραγματικά. Αυτό βέβαια δεν τους απαλλάσσει καθόλου  από τις προσωπικές τους ευθύνες . Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει.

Όταν ρώτησα κάποτε ένα πρώην υπουργό αν μπορεί να καταλάβει  τι πρόκειται να  συμβεί στην περιοχή  όταν θα πηγαίνουν 100.000 τόνοι βιοαποβλήτων στο ΕΜΑΚ,  μου απάντησε ότι τον  έχουν διαβεβαιώσει  τεχνικοί του ΕΔΣΝΑ πως  δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Τόσο απλά και τόσο ανεύθυνα !

Οι μεγάλες αποφάσεις λαμβάνονται με κριτήριο τις  διαβεβαιώσεις  ανθρώπων ενός διαβρωμένου μηχανισμού και  τις διαβεβαιώσεις  των τοπικών αρχών της Φυλής πως αν συνεχίσει να πέφτει το χρήμα ανελλιπώς δεν πρόκειται να ανοίξει μύτη ότι και να κάνουν εδώ.

Ο ένας λόγος είναι αυτός . Ο άλλος λόγος είναι ότι όλοι αυτοί οι υπουργοί και τα κυβερνητικά στελέχη απλά δεν ζουν στα  Λιόσια και στην Πετρούπολη και το Καματερό . Αυτοί τις οσμές τις αισθάνονται μόνο όταν επισκέπτονται τον ΧΥΤΑ για να κάνουν καμιά δήλωση στα ΜΜΕ.

Αυτές  λοιπόν οι αποφάσεις  των ανθρώπων που δεν ζουν εδώ και που εμπιστεύονται τις «διαβεβαιώσεις»  του λόμπι των σκουπιδιών, είναι που ρυθμίζουν τελικά  την ποιότητα της  ζωής μας.

Τι κάνουμε τώρα;

Έχουμε να παλέψουμε με ένα αδιανόητα ισχυρό μπλοκ δυνάμεων στο οποίο συμπεριλαμβάνονται μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα , κυβερνητικά στελέχη , δήμαρχοι , πανεπιστημιακοί ,   «δημοσιογράφοι» , ακόμα και διεφθαρμένοι συνδικαλιστές .

Απέναντι σε αυτό το πανίσχυρο μπλοκ  πρέπει να αντιτάξουμε το δικό μας μπλοκ .

Το μπλοκ των εκατοντάδων χιλιάδων κατοίκων της δυτικής Αθήνας  που δεν συμβιβάζονται με την ιδέα να ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους σε ένα τοξικό περιβάλλον. 

Κακά τα ψέματα . Έτσι όπως πάμε σήμερα , πάμε σαν πρόβατα στη σφαγή .

Οι δήμαρχοι μας αρκούνται σε χλιαρά ψηφίσματα διαμαρτυρίας  και  τα κινήματα που δραστηριοποιούνται για το κλείσιμο της εγκατάστασης της Φυλής  δεν έχουν καταφέρει να βρουν ακόμα ένα τρόπο να κάνουν κοινές δράσεις .

Αν συνεχιστεί αυτό το βιολί τότε και όλες  οι αποφάσεις τους θα περάσουν με συνοπτικές διαδικασίες και θα γελάν μαζί μας.

Αν εξακολουθούμε να πηγαίνουμε ο καθένας μόνος του όπως κάνουμε μέχρι σήμερα , θα μας «ξεμοναχιάσουν»  και θα μας τσακίσουν .

Αυτές  τις  ώρες πρέπει όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας . Οι δήμαρχοι να μπουν μπροστά και να σεβαστούν τις αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων , τα κινήματα  και οι οργανώσεις  να βρουν τρόπο να συντονίσουν τις δράσεις τους .

Δεν μπορεί να μας ξινίζει ο ένας και να μας βρωμάει ο άλλος μόνο και μόνο γιατί ψηφίζει  άλλο κόμμα  και αυτό τελικά να αποτελεί λόγο για να μην μπορεί να γίνει μια κοινή διαδήλωση .

Ο φετινός Σεπτέμβρης  θα πρέπει να μας βρει όλους μαζί στους δρόμους αν θέλουμε να τους σταματήσουμε .

Δημοτικές αρχές , εργατικά σωματεία , ελεύθεροι επαγγελματίες  , καταστηματάρχες , μαθητές και εκπαιδευτικοί , κινήματα και πολιτικές οργανώσεις πρέπει να βρεθούν στους δρόμους .

Να γίνουν μεγάλες διαδηλώσεις ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας , αποκλεισμοί δρόμων και  αποκλεισμοί του ΕΔΣΝΑ , του ΧΥΤΑ , του ΕΜΑΚ κλπ κλπ..

Αυτό δεν θα γίνει ποτέ αν τα διάφορα  κινήματα   δεν τα καταφέρουν να  βρουν τρόπους να δράσουν από κοινού . Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να πείσουμε τις τοπικές κοινωνίες ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και να σπάσουμε το κλίμα απογοήτευσης .

Η κοινή και συντονισμένη δράση των κινημάτων είναι όρος απαράβατος  αν δεν θέλουμε να ζήσουμε στο τοξικό περιβάλλον που ετοιμάζουν  για εμάς και τις επόμενες γενιές.

Από εμάς εξαρτάται . 

Θωμάς του Εμμανουήλ Μπιζάς