Η προσωπική μου στάση , το κόμμα και τα σκουπίδια.

Η προσωπική μου στάση  απέναντι  στο  «θέμα των σκουπιδιών» και στη χωματερή της Φυλής δεν καθορίζεται  από τις κομματικές  και τις προσωπικές μου σχέσεις παρά μόνο,  από την συνείδησή μου.  

Όταν εργαζόμουν στον ΕΔΣΝΑ  με κατηγορούσαν γιατί  με τη στάση μου υπονόμευα  τάχα τα συμφέροντα των εργαζομένων στον σύνδεσμο, επειδή   συμμετείχα ενεργά στο κίνημα για το κλείσιμο της χωματερής της Φυλής .

Το θεωρούσαν αδιανόητο ένας συνδικαλιστής που εργάζεται στον ΕΔΣΝΑ να αγωνίζεται για να κλείσει η χωματερή . Η χωματερή μας δίνει  ψωμί και τρώμε έλεγαν οι συνάδελφοι μου και εσύ θέλεις να την κλείσεις γιατί είσαι ένας γραφικός  οικολόγος  του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.

 Αυτά δεν τα έλεγαν μόνο τα τσιράκια της διοίκησης , αλλά και πολλοί συνάδελφοί μου που φοβόνταν  πως αν κλείσει η χωματερή της Φυλής θα έχαναν  την δουλειά τους.

Όταν διαφώνησα με την ΚΝΕ και αποχώρησα στα τέλη του 1975, στην γειτονιά μου στο Καματερό έγινε ένας  μεγάλος χαμός.  Ήταν σαν να αλλαξοπιστούσε το παιδί του αρχιεπισκόπου . Είναι δυνατόν έλεγαν να φύγει από την ΚΝΕ ο γιός του μπάρμπα Μανώλη του Μπιζά; Ο γιός του ιστορικού στελέχους του κόμματος  να φύγει από την ΚΝΕ και να πάει με τους αριστεριστές;

Άρχισαν λοιπόν  τις γνωστές  «ομορφιές»  της αριστεράς . Αποστάτης , φραξιονιστής, αριστεριστής, ύποπτος κλπ κλπ..  Από εκείνα τα χρόνια έμαθα να ακούω προβοκάτσιες και αλητείες. Από μικρό παιδί στα 19.  

Ο πατέρας  και  «αρχιεπίσκοπος»  μου όμως , (που στενοχωρήθηκε περισσότερο απ όλους  όταν έφυγα από την ΚΝΕ)  μου είπε:  «εγώ Θωμά μου διαφωνώ μαζί σου και με πίκρανες πολύ ,  αλλά σου έχω εμπιστοσύνη και δεν θα επιτρέψω σε κανένα να σε συκοφαντήσει.  Κάνε αυτό που λέει η συνείδησή σου». Αυτά ήταν τα λόγια του πατέρα μου.

  Όχι. Τώρα δεν  γράφω για να «απαντήσω» σε αυτά που λένε κάποιοι που σιτίζονται  από τους εργολάβους των σκουπιδιών και  από το κύκλωμα στον δήμο Φυλής. Αυτοί δεν με ενδιαφέρουν.

Γράφω για κάποιους  δικούς μας ανθρώπους της αριστεράς που τάχα «αναρωτιούνται» για την στάση μου και σχολιάζουν πίσω από την πλάτη μου γιατί δεν έχουν  το θάρρος να μιλήσουν μπροστά μου.

Θα τους συνιστούσα  να «αναρωτηθούν» για την δική τους στάση . Να σκεφτούν πόσο αριστερό είναι να γυρνούν την πλάτη στους ανθρώπους που αγωνίζονται και να τους βρίζουν και να τους συκοφαντούν στο όνομα ενός ψεύτικου κομματικού πατριωτισμού.

Καλά θα κάνουν να «αναρωτηθούν» για την δική τους στάση απέναντι  στο κίνημα και όχι για την στάση  των ανθρώπων  που συνεχίζουν να  αγωνίζονται.

Εγώ θα εξακολουθώ να ακολουθώ την συμβουλή του πνευματικού και βιολογικού μου πατέρα. Θα κάνω αυτό που λέει η συνείδηση μου.

Θωμάς του Εμμανουήλ Μπιζάς.