Απλοϊκές σκέψεις για το ΕΜΑΚ Φυλής , τις ΣΔΙΤ και την ύπαρξη του θεού. του Θωμά Μπιζά

Σύμφωνα με τον ΕΔΣΝΑ , η ονομαστική δυναμικότητα του ΕΜΑΚ Φυλής είναι  1.200 τόνοι και από αυτούς παράγονται: 100-120 τόνοι κομπόστ (εδαφοβελτιωτικό), πάνω από 400 τόνοι RDF (πλαστικό, χαρτί, ξύλο, ύφασμα), ανακτώνται περίπου 0,5 τόνοι αλουμινίου και 15-20 τόνοι σιδήρου, ενώ προκύπτουν  κατάλοιπα της τάξης των 300 τόνων και άλλες απώλειες (υγρασία και αέρια). Δηλαδή θα  μπορούσε θεωρητικά να αξιοποιηθεί περίπου το 50% των εισερχομένων.  

  http://www.edsna.gr/index.php/colors-variation

Όλα αυτά τα ωραία για να κατασκευαστεί το  ΕΜΑΚ προκειμένου με τη λειτουργία του να συμβάλλει στην επίτευξη των εθνικών στόχων για την ανακύκλωση! Μεγαλεία!

Ας δούμε τώρα τι κατάφερε το ΕΜΑΚ και πόσο συνέβαλε..

Σύμφωνα  με τα επίσημα στοιχεία του ΕΣΔΝΑ, από τα εισερχόμενα απορρίμματα στην μονάδα,  τα αποτελέσματα στους τομείς της ανακύκλωσης και κομποστοποίησης είναι της τάξης του 5,5% !

Σύμφωνα  με την πραγματικότητα,  τα αποτελέσματα στους τομείς της ανακύκλωσης είναι της τάξης του 1,5% !! και στον τομέα της κομποστοποίησης είναι μηδενικά. Το έως σήμερα παραγόμενο κόμποστ είναι τόσο εξαιρετικής ποιότητας  που το πετάμε  στον ΧΥΤΑ.

Ας δούμε όμως πόσο στοίχησε και πόσο εξακολουθεί να στοιχίζει το ΕΜΑΚ στον ΕΔΣΝΑ ή καλύτερα πόσο στοιχίζει στους δημότες της Αττικής.

Το ΕΜΑΚ Φυλής λοιπόν είχε κόστος κατασκευής περίπου 100 εκ. ευρώ. Η εργολαβική διαχείριση του ΕΜΑΚ κοστίζει περίπου 12 εκ. ευρώ τον χρόνο.

Δηλαδή το ΕΜΑΚ έχει στοιχήσει συνολικά 160 εκ. ευρώ για να «ανακυκλώνει» 1,5% μέταλλο και αλουμίνιο μαζί !!

Χαλάσαμε δηλαδή 160 εκ. ευρώ μόνο για να περνάμε τα σκουπίδια μέσα από το εργοστάσιο και μετά να τα θάβουμε. Κάτι σαν ταφή υπερπολυτελείας!  

Φιλοσοφικοπολιτικό συμπέρασμα :

Δεν υπάρχει θεός! Αν υπήρχε θα μας είχε κάψει..  

Υ.Γ  Εξαιρετικά αφιερωμένο στους πολέμιους της αποκεντρωμένης διαχείρισης και τους οπαδούς των ΣΔΙΤ.