Είναι ώρα να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους . Του Θωμά Μπιζά.

Από το 2015 όταν άρχισα να εκφράζω με δημόσιο τρόπο τις διαφωνίες μου για την πολιτική της Περιφέρειας Αττικής και την στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων , πολλά στελέχη αλλά και απλά μέλη του κόμματος “στράβωσαν” μαζί μου.

Προσωπικά αυτό το “στράβωμα” απέναντί μου  μέχρι ενός σημείου το θεωρώ λογικό γιατί η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων αυτών δεν μπορούσε να ξέρει τι συμβαίνει.

Σημείωση : για τις εσωκομματικές διεργασίες κλπ δεν έχω αναφερθεί δημόσια ποτέ , ούτε και πρόκειται να το κάνω με δική μου επιλογή.

Για να μην τα πολυλογούμε. Tο κόμμα (εννοώ μέρος του μηχανισμού) και πολλοί σύντροφοι μου από την δυτική Αθήνα θεώρησαν ότι με την δημόσια κριτική δημιουργώ πρόβλημα και εκθέτω τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν έχει κανένα  νόημα τώρα να καταγράψουμε για άλλη μια φορά τις διαφωνίες που υπήρξαν  τα χρόνια που πέρασαν. Τα έχουμε πει πολλές φορές και υπάρχουν τα πάντα γραμμένα στα δύο προσωπικά μου ιστολόγια. ( ΕΔΩ) και (ΕΔΩ .

Ας έρθουμε στο σήμερα λοιπόν. Το διήμερο της 31ης  Ιουλίου και 1ης Αυγούστου οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν μια ελάχιστη σχέση με το ζήτημα των σκουπιδιών στην Αττική, υπέστησαν ένα πραγματικό σοκ .

‘Έμαθαν ξαφνικά πως όλα αυτά που άκουγαν από τα πιο επίσημα χείλη για το ότι δεν υπάρχει deadline για την Φυλή , για το συγκεντρωτικό μοντέλο και την αποκεντρωμένη διαχείριση ήταν λόγια του αέρα. Το καράβι ήταν στα βράχια.

Το χειρότερο όμως δεν ήταν αυτό . Το χειρότερο ήταν πως είδαν σε ένα διήμερο πρακτικές πρωτόγνωρες . Είδαν να αποφασίζεται να γίνει νέα χωματερή στην Φυλή με την διαδικασία του κατ επείγοντος για να μην το πάρουν χαμπάρι τα κινήματα και τα συνδικάτα των εργαζομένων .

Η άποψή μου είναι πως αυτό το διήμερο συνέβη και κάτι ακόμα χειρότερο . Κατέρρευσε το δικό μας αφήγημα της “ταξικής μεροληψίας” στην υπόθεση της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Φάνηκε πως στην υπόθεση των σκουπιδιών ότι και εμείς δεν μεροληπτούμε κατά των πλουσίων αλλά κατά των φτωχών της δυτικής Αθήνας – Αττικής.

Από την 1η Αυγούστου έχουν περάσει ήδη 24 μέρες και το κόμμα και ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθούν αμήχανα να γίνονται πραγματικά όργια από την πλευρά του νέου Περιφερειάρχη κ. Πατούλη και του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και δεν λέει απολύτως τίποτα.

Οι άνθρωποι τα βάζουν με τα κινήματα και στοχοποιούν συγκεκριμένα πρόσωπα , μιλούν ανοιχτά για την Γ Φάση στην Φυλή , μιλούν για μονάδες ολοκληρωμένης διαχείρισης (καύση) . 

Χαρακτηρίζουν εκβιαστές όσους διαδηλώνουν και ξαμολάν τα  διάφορα τρωκτικά στα κανάλια να κατηγορούν τους ανθρώπους των κινημάτων και να μιλούν για τις “ιδεοληψίες” του ΣΥΡΙΖΑ που κατέρρευσαν.

Και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι βουλευτές του και τα δικά του Μ.Μ.Ε και οι οργανώσεις μελών εδώ στα δυτικά έχουν μείνει κυριολεκτικά άφωνοι.  Οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ  υφίστανται αμήχανα και αδιαμαρτύρητα το bullying των τρωκτικών .

Και το ερώτημα τώρα είναι : ποιοι εξέθεσαν το κόμμα; αυτοί που εκφράζανε τις διαφωνίες τους με δημόσιο τρόπο ; Ή οι άλλοι που με τις πολιτικές τους έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην σημερινή δύσκολη θέση; Αυτοί που μιλούσαν το εξέθεσαν ; ή οι άλλοι του μηχανισμού που δεν μιλούσαν;

Σημείωση : το σημερινό σημείωμα δεν γράφεται για να αποδειχτεί ποιος είχε δίκιο , ούτε για να ξεκαθαρίσουμε λογαριασμούς.

Το σημείωμα γράφεται γιατί οι μέρες που έρχονται είναι πολύ κρίσιμες και θα υπάρξουν αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον και της διαχείρισης των σκουπιδιών αλλά και της δυτικής Αθήνας- Αττικής.

Δεν μπορεί το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ που σε αυτές τις περιοχές πήρε περίπου 40% στις βουλευτικές εκλογές να δείχνει σαν να άνοιξε η γη και να το κατάπιε.

Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ εδώ στα δυτικά οφείλει να βγει στους δρόμους και να εμποδίσει αυτό που πάει να γίνει.

Αυτή θα είναι η καλύτερη απάντηση του κόσμου της αριστεράς και για το τι συνέβη όλα αυτά τα χρόνια , αλλά και για το πως θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους επίδοξους μακελάρηδες που έρχονται με φόρα.

Θωμάς του Εμμανουήλ Μπιζάς