Σαν να μην πέρασε μια μέρα... (μια ομιλία στην πλατεία Καματερού για την χωματερή το 2005)

Η φωτογραφία  είναι από την μεγάλη διαδήλωση  στην Ζωφριά. Εγώ εδώ φορώ το καπελάκι της Αυτόνομης Παρέμβασης και την μάσκα για τα χημικά. 

Η ομιλία που δημοσιεύω σήμερα  έγινε στην πλατεία Καματερού την επομένη της μεγάλης διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας για την λυματολάσπη.

  Την εποχή εκείνη στους δήμους της δυτικής Αθήνας υπήρχε μεγάλη αγανάκτηση γιατί οι φωστήρες του ΕΔΣΝΑ ήθελαν να φέρνουν στην Φυλή την λυματολάσπη για επεξεργασία. Ο λόγος ήταν για ακόμα μια φορά  η εξυπηρέτηση των  επιχειρηματικών συμφερόντων που λυμαίνονται τον ΕΔΣΝΑ. 

 Όμως η μαζική αντίσταση των κατοίκων των γύρω περιοχών που κορυφώθηκε με την μεγάλη διαδήλωση στην Ζωφριά και την σύγκρουση με τα ΜΑΤ , τους ακύρωσε τα σχέδια. 

Η δημοσίευσή της ομιλίας μου 14 χρόνια μετά γίνεται για δυο λόγους.

Ο πρώτος λόγος είναι για να δείξουμε πως 14 χρόνια μετά από εκείνη την θυελλώδη περίοδο είναι σαν να μην άλλαξε τίποτα . Τα ίδια ψέματα , τα ίδια συμφέροντα και οι ίδιες αδικίες σε βάρος των ανθρώπων της δυτικής Αθήνας .

Τότε τα καταφέραμε να σταματήσουμε την μεταφορά της λυματολάσπης αλλά κάποιοι από αυτούς που είχαν ενεργό ρόλο στο κίνημα,  δεν ήθελαν να καταλάβουν πως το μεγάλο πρόβλημα ήταν ο νέος ΧΥΤΑ Φυλής που δεν έπρεπε να επιτρέψουμε να γίνει. 

Τότε κάποιοι από εμάς έλεγαν πως τα  μπετά των νέων εισόδων του νέου ΧΥΤΑ της Φυλής ήταν ακόμα φρέσκα  και θα μπορούσαν να γκρεμιστούν εύκολα.. 

Τώρα 14 χρόνια αργότερα αγωνιζόμαστε και πάλι για να μην γίνει και ΝΕΟΣ ΧΥΤΑ στην Φυλή.  

Ο δεύτερος λόγος  είναι καθαρά προσωπικός . Είναι για  να "σώσουμε" στο προσωπικό μας ιστολόγιο  όσα αρχεία  την γλύτωσαν από τις πλημμύρες. 

Διαβάστε και τις 6 σελίδες εδώ:

1 , 2 , 3 , 4 , 5 , 6