ΠΡΩΣΥΝΑΤ : To νέο ΠΕΣΔΑ της Αττικής με τη γλώσσα των αριθμών

Σύμφωνα με το νέο περιφερειακό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων (ΠΕΣΔΑ) της Αττικής, προβλέπεται το 2020 να προδιαλέγεται το 52,66% των αστικών αποβλήτων και το υπόλοιπο 47,34% να είναι σε σύμμεικτη μορφή. Πιο συγκεκριμένα, θα προδιαλέγονται 667.000 τόνοι ανακυκλώσιμων υλικών και 330.000 τόνοι οργανικών. Οι υπόλοιποι 896.000 τόνοι θα είναι σύμμεικτα απορρίμματα. Σύμφωνα με το ΠΕΣΔΑ:

·       Τα ανακυκλώσιμα υλικά θα οδηγούνται στις εγκαταστάσεις των ιδιωτικών συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης (δεν προβλέπονται δημοτικές υποδομές).

·       Τα οργανικά θα οδηγούνται, για κάποια χρόνια, στο ΕΜΑΚ και αργότερα (και) σε άλλες κεντρικές μονάδες κομποστοποίησης, αν και όταν αυτές κατασκευαστούν (προς το παρόν, είναι στα χαρτιά).

·       Τα σύμμεικτα θα οδηγούνται στο ΕΜΑΚ και σε κάποιες άλλες μονάδες επεξεργασίας, αν και όταν αυτές κατασκευαστούν (προς το παρόν, είναι στα χαρτιά). Μέχρι να γίνει αυτό, τα σύμμεικτα θα συνεχίσουν να πηγαίνουν στο ΧΥΤΑ Φυλής (απευθείας ή μέσω του ΕΜΑΚ).

Με βάση τους στόχους του ΠΕΣΔΑ, θα έχουμε την παρακάτω εικόνα για τις τρεις βασικές κατηγορίες αστικών αποβλήτων τα επόμενα χρόνια και ως το 2020 (οι ποσότητες σε τόνους):

Ρωτάμε:

1.  Μπορούμε να δεκαπλασιάσουμε την προδιαλογή υλικών (από τους 104.000 τόνους του 2015, στους 997.000 τόνους του 2020), χωρίς αποκεντρωμένες δημοτικές ή διαδημοτικές υποδομές ανακύκλωσης και κομποστοποίησης και χωρίς την εξοικονόμηση χρημάτων που αυτές συνεπάγονται;

2.  Πώς και που θα γίνει η επεξεργασία 834.000 τόνων προδιαλεγμένων οργανικών, τα επόμενα τέσσερα χρόνια, όταν η ετήσια δυναμικότητα των μοναδικών μονάδων κομποστοποίησης που ονοματίζονται είναι της τάξης των 130.000 τόνων (100.000 τόνοι στο ΕΜΑΚ, 20.000 τόνοι στο Γραμματικό και 10.000 τόνοι στα Μέγαρα);

3.  Με δεδομένο ότι η χωρητικότητα του ΧΥΤΑ Φυλής εξαντλείται στο τέλος του 2018 (ακόμη και με την παραπάνω υποθετική προδιαλογή) και ότι το ΕΜΑΚ δε θα μπορεί να δεχτεί πάνω από 100.000 τόνους οργανικών, τι θα γίνουν 1.367.000 τόνοι (το 2019) και 1.226.000 τόνοι (το 2020) οργανικών και σύμμεικτων, αν δεν χωροθετηθούν και δεν δρομολογηθούν ΤΩΡΑ οι αναγκαίες νέες μονάδες επεξεργασίας των υπολειμματικών σύμμεικτων και οι νέοι ΧΥΤΥ;

4.  Προδιαγράφεται ή όχι η λειτουργία της εγκατάστασης της Φυλής για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα;

5.  Η επερχόμενη κρίση διαχείρισης των απορριμμάτων της Αττικής, οδηγεί ή όχι στην υιοθέτηση τεχνολογιών καύσης (στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό);

Η οικονομική αιμορραγία των δήμων

Η συγκεντρωτική διαχείριση των απορριμμάτων, σε αντιπαραβολή με την αποκεντρωμένη -ήπια και μικρής κλίμακας διαχείριση- επιβαρύνει τους δήμους και τους πολίτες με υψηλά κόστη. Αυτό συμβαίνει γιατί οι υποδομές μεγάλης κλίμακας είναι πιο σύνθετες, έχουν μεγάλο κατασκευαστικό κόστος και κόστος διαχείρισης, ωθούν στην ιδιωτικοποίηση, δημιουργούν μεγάλα κόστη μεταφοράς και αφαιρούν δυνητικούς πόρους από τους δήμους.

Ας δούμε, ειδικότερα, το τι θα συνέβαινε αν οι δήμοι επέλεγαν να λειτουργήσουν απλές δημοτικές υποδομές ανακύκλωσης, οι οποίες προβλέπονται τόσο στο νέο εθνικό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων, όσο και στον οδηγό σύνταξης τοπικών σχεδίων διαχείρισης, που έστειλε ο ΕΔΣΝΑ στους δήμους. Με ένα μικρό αρχικό κόστος θα μπορούσαν να τις κατασκευάσουν και να τις λειτουργήσουν, αξιοποιώντας το προσωπικό των δήμων που σήμερα απασχολείται στην ανακύκλωση ή και με πρόσθετο, νέο προσωπικό. Η ανάπτυξη δημοτικών υποδομών είναι σε θέση να αναχρηματοδοτεί και να επεκτείνει τη δραστηριότητα της ανακύκλωσης και, ταυτόχρονα, να συμβάλλει στη μείωση του συνολικού κόστους διαχείρισης των απορριμμάτων για τους δήμους και των δημοτικών τελών για τους δημότες.

Για τους παραπάνω λόγους είναι τελείως απαράδεκτη η πολιτική του ολοκληρωτικού αποκλεισμού της χρηματοδότησης από το ΕΣΠΑ των δράσεων για την ανακύκλωση και η απαγόρευση των προσλήψεων, ιδιαίτερα σε τομείς με ανταποδοτικό χαρακτήρα, όπως αυτός της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Σύμφωνα με το νέο ΠΕΣΔΑ Αττικής, την τριετία 2017-2020 η προδιαλογή των ανακυκλώσιμων υλικών θα κυμανθεί στους 1.819.000 τόνους. Αν οι δήμοι της Αττικής επέλεγαν να αναπτύξουν και να λειτουργήσουν δημοτικές υποδομές ανακύκλωσης, με μετριοπαθείς εκτιμήσεις:

·       Θα επωφελούνταν από την εμπορική διάθεση των ανακυκλώσιμων υλικών (μέση ενδεικτική τιμή 100 €/τόνο).

·       Θα εισέπρατταν το ποσό της ενίσχυσης που τους αντιστοιχεί από το κονδύλι των εισφορών ανακύκλωσης, που σήμερα πηγαίνει στα ιδιωτικά ΚΔΑΥ κλπ. (μέση ενδεικτική τιμή 30 €/τόνο). 

·       Θα εξοικονομούσαν κόστη μεταφοράς, συντήρησης οχημάτων και εργατικά κόστη, της τάξης των 20 €/τόνο.

Με όφελος 150 €/τόνο, στην τετραετία 2017-2020, οι δήμοι της Αττικής θα μπορούσαν να έχουν ένα συνολικό όφελος της τάξης των  1.819.000 Χ 150 €, δηλαδή 272.850.000 €. Με τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να καλύψουν το, σχετικά μικρό, πρόσθετο κόστος διαχείρισης, να αποσβέσουν τα κόστη κατασκευής των δημοτικών υποδομών και να αναχρηματοδοτήσουν τις δράσεις ανακύκλωσης και κομποστοποίησης.

Η περιφέρεια Αττικής, που εκβιάζει με το επιχείρημα της χρηματοδότησης που θα χαθεί -λες και έχει διασφαλίσει κάποιο κονδύλι-, πώς δικαιολογεί την αδιαφορία της για την παραπάνω προοπτική και γιατί συμπράττει στη συνέχιση του υφιστάμενου συστήματος ανακύκλωσης με τα ιδιωτικά συστήματα;

13/11/2016

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ (ΠΡΩΣΥΝΑΤ)

prosynat.blogspot.gr  -  prosynat@gmail.com