Τώρα θα κριθούμε όλοι. Του Θωμά Μπιζά.

 

Δημοσιεύτηκε   η ΚΥΑ του ΠΕΣΔΑ της  Αττικής.

Όσοι έλεγαν πως με το νέο ΠΕΣΔΑ αλλάζει το συγκεντρωτικό μοντέλο  και οδεύουμε πλέον προς την αποκεντρωμένη διαχείριση με νέες ήπιες εγκαταστάσεις σε όλη την Αττική,  τώρα θα πρέπει να το αποδείξουν.

Στους πρώτους μήνες του 2017 θα πρέπει να ξεκινήσουν  οι νέοι  ΧΥΤΑ που  βρίσκονται σε εγκεκριμένους χώρους σύμφωνα με τον 3164/03  και να προγραμματιστούν οι άλλοι  ΧΥΤΑ σύμφωνα με τα αποτελέσματα  της μελέτης για τα ανενεργά λατομεία -μεταλλεία .

Ταυτόχρονα θα πρέπει να αποσαφηνιστεί τι θα γίνει με τις νέες μονάδες επεξεργασίας του κεντρικού και του νότιου τομέα .

Οι φιλόδοξοι στόχοι του 52% της ανακύκλωσης για λόγους που έχουμε αναλύσει πολλές φορές ,  δεν υπάρχει περίπτωση να επιτευχθούν .  Η διαλογή στην πηγή δυστυχώς δεν είναι προτεραιότητα των περισσότερων (αν όχι όλων ) των δήμων της Αττικής. Συνεπώς θα χρειαστεί ένα νέο σχέδιο για τα δίκτυα διαλογής στην πηγή των δήμων με την υποστήριξη του ΕΔΣΝΑ.

Σε κάθε περίπτωση όμως  θα υπάρξει ανάγκη να γίνουν νέοι ΧΥΤΑ που θα είναι ικανοί να υποδεχτούν σχεδόν το σύνολο των ποσοτήτων που οδηγούνται σήμερα στην Φυλή.

Τους πρώτους μήνες του 2017 θα πρέπει να υπάρξει και συγκεκριμένη απόφαση και για το οριστικό κλείσιμο του  ΧΥΤΑ της Φυλής.  Δεν φτάνει να λέμε πλέον πως ο ΠΕΣΔΑ «δρομολογεί» το κλείσιμο της Φυλής. Τώρα έρχεται η ώρα των μέτρων και των αποφάσεων.

Όλα αυτά τα «θα» δεν θα χρειαζόταν τώρα,  αν  το ΠΕΣΔΑ  είχε συμπεριλάβει και  είχε σχεδιάσει όταν έπρεπε τις νέες δομές και τις εγκαταστάσεις. 

Τώρα θα ζήσουμε το παράδοξο να μάθουμε  το  που  θα γίνουν και το αν θα γίνουν οι  νέες εγκαταστάσεις , αφού πρώτα εγκρίθηκε το ΠΕΣΔΑ.

Προσωπικά  έχω υποστηρίξει την άποψη πως η μεγάλη ευκαιρία του ΠΕΣΔΑ  χάθηκε,  αλλά ας περιμένουμε την ζωή  για να μας δικαιώσει ή να μας διαψεύσει.

Θα περιμένουμε αλλά δεν θα κάτσουμε και με σταυρωμένα τα χέρια.

Στο τέλος του 2018  ο ΧΥΤΑ της Φυλής θα πρέπει να κλείσει οριστικά και ξέρουμε καλά  πως αυτό είναι κάτι που δεν το θέλουν πολλοί.

Έχουμε πολύ δουλειά ακόμα λοιπόν.

Θωμάς του Εμμανουήλ  Μπιζάς.