Tο Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής
Ανασυγκρότησης διοργάνωσε, την Κυριακή, 11 Σεπτεμβρίου, στην αίθουσα
“Αιμίλιος Ριάδης” των εγκαταστάσεων της ΔΕΘ-HELEXPO, εκδήλωση με θέμα “Αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση» με κεντρικό ομιλητή τον Αναπληρωτή Υπουργό, Χριστόφορο Βερναρδάκη.
Αναλυτικά, ο αν. Υπουργός ΕΣ.Δ.Α., αρμόδιος για τη Διοικητική
Μεταρρύθμιση, παρουσιάζοντας τις αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση
(ακολουθούν σε επισυναπτόμενο αρχείο) τόνισε τα εξής:
«Βρισκόμαστε σε μία πολύ κρίσιμη εποχή, είμαστε στη μέση ενός ταξιδιού, το οποίο καλείται να αντιμετωπίσει όλα τα ελλείμματα, δεν μιλάω για τα οικονομικά, μιλάω για τα πολιτικά, για τα θεσμικά τα οποία παρέλαβε αυτή η κυβέρνηση.
Ο στόχος μας είναι να παραδώσουμε ένα κράτος και μία κρατική Διοίκηση, η οποία θα είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν που παραλάβαμε και από αυτήν που τα στερεότυπα στην Ελλάδα, θέλουν να είναι η Δημόσια Διοίκηση.
Θα ήθελα να δηλώσω σε όλες και όλους ότι η κυβέρνηση αυτή και το υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, σε όλες του τις δομές και σε εκείνες που προΐσταται ο Υπουργός μας ο κύριος Κουρουμπλής, αλλά και στις άλλες δομές, της Ισότητας, της Προστασίας του Πολίτη, της Μετανάστευσης, είναι εδώ για να παρουσιάζει ένα συνεκτικό σχέδιο, υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και υπέρ του συλλογικού καλού. Γιατί αυτό είναι για εμάς η πολιτική, αυτό είναι η Αριστερά.
Από δω από τη Θεσσαλονίκη διαδηλώνουμε με όλη την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό την ετοιμότητα μας να περάσουμε σε μία νέα ιστορική εποχή για τη χώρα, με ανάπτυξη, με κοινωνική δικαιοσύνη.
Ανάπτυξη που κάνει καλύτερη τη ζωή των πολλών και σέβεται τις αγωνίες των εργαζομένων.
Σήμερα, κλείνει κατά κάποιο τρόπο, έναν χρόνο μετά τη δεύτερη κυβέρνησή μας, ένας πρώτος μεγάλος πολιτικός κύκλος.
Είχαμε έναν πρώτο κύκλο από τον Φεβρουάριο έως τον Ιούλιο του 2015, μέσα σε μία τεράστια ένταση, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας, στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, σε μία τεράστια σύγκρουση συμφερόντων στην οποία βρέθηκε η Ελληνική πλευρά αναγκασμένη να διαχειρισθεί εκείνη την εποχή.
Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε και την αρνητική συγκυρία, είμαστε σε θέση αυτή τη στιγμή, να μπορούμε να υπερηφανευθούμε ότι βασικά κομμάτια της Διοίκησης τα ανασυγκροτήσαμε, μεγάλες αδικίες τις διορθώσαμε. Ήταν μία περίοδος έντονης δουλειάς και μεγάλων συγκρούσεων.
Η κυβέρνηση παρέλαβε έναν δημόσιο τομέα κατεστραμμένο, με απώλειες 350 χιλιάδων ανθρώπων την περίοδο 2010-2015, με αποστελεχωμένες όλες τις υπηρεσίες, με ένα ανθρώπινο δυναμικό στο ναδίρ της ψυχολογίας του, μετά από μία πενταετία ανηλεών επιθέσεων στο εισόδημα, στην εργασία, σε όλα τα δικαιώματα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μνημονιακή περίοδος για το δημόσιο ήταν μία περίοδος ταξικής επίθεσης σε όλα τα πληβειακά στρώματα της Δημόσιας Διοίκησης. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι τα θύματα της ανηλεούς νεοφιλελεύθερης επίθεσης στο δημόσιο ήταν οι καθαρίστριες, ήταν οι σχολικοί φύλακες.
Παράλληλα επιβλήθηκαν ανισότητες εργασιακές, οικονομικές, μισθολογικές, ένα πλήθος εργασιακών σχέσεων που στην πραγματικότητα είχε στόχο να κρατήσει όμηρο ένα δυναμικό κομμάτι της Διοίκησης που θα μπορούσε και μπορεί να εξασφαλίσει το δημόσιο συμφέρον.
Η Δημόσια Διοίκηση στην Ελλάδα είχε και προφανώς έχει ακόμα πολλές παθογένειες, έχει εσωστρέφεια, έχει παράδοση άσκοπης γραφειοκρατίας, έχει πελατειακό κράτος. Οι αποσπάσεις, οι μετατάξεις, είναι διαρθρωμένες στη λογική του πελατειακού συστήματος.
Δεν είναι τυχαία αυτή η κατάσταση. Το Δημόσιο χρησιμοποιήθηκε και ήταν το λάφυρο της πολιτικής εξουσίας. Κανείς από το προηγούμενο πολιτικό σύστημα δεν χρησιμοποίησε το Δημόσιο ως μία παραγωγική και ορθολογική διαδικασία υποστήριξης του δημοσίου συμφέροντος και κατ΄ επέκταση υποστήριξης της υγιούς επιχειρηματικότητας και ενός υγιούς ιδιωτικού τομέα.
Το αποτέλεσμα των τελευταίων 40-50 χρόνων και κυρίως των χρόνων της μεταπολίτευσης, ήταν ένα κάκιστο Δημόσιο ως προς την εξυπηρέτηση των πολιτών και βεβαίως ένας κάκιστος ιδιωτικός τομέας τον οποίο πληρώνουμε σήμερα σε σπατάλες, σε αδυναμία άρθρωσης πληροφοριακών συστημάτων, σε αδυναμία ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Και μέσα στο συγκεκριμένο αυτό πλαίσιο, είχαμε και την επίθεση του νεοφιλελευθερισμού, με στόχο να νομιμοποιήσει την εικόνα του κακού και του άχρηστου δημοσίου.
Η δυσφήμιση του Δημοσίου πήρε τα τελευταία 20 χρόνια, διαστάσεις πρωτοφανείς. Βέβαια μιλάμε για την Ελλάδα της διαπλοκής, την Ελλάδα που ζητάει μείωση του δημόσιου ρυθμιστικού ρόλου του κράτους για να μπορεί να υπάρχει ένας κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας ασύδοτος και αφορολόγητος, όπως άλλωστε αποδείχθηκε. Ένα σύστημα που ζητά συνέχεια τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων για να νομιμοποιεί τις εργασιακές γαλέρες, εκ μέρους των ιδιωτικών συμφερόντων.
Ένας τέτοιος δημόσιος τομέας πέρα από γραφειοκρατικός δεν μπορεί να είναι ούτε καινοτόμος, ούτε πρωτοποριακός και φυσικά δεν μπορεί να δώσει ωθήσεις στην ανάπτυξη της χώρας.
Πόσο μάλλον για μας που στόχος μας είναι να κατακτήσουμε τον ουρανό, να προχωρήσουμε στη δίκαιη διανομή του πλούτου, με έναν σωστό δημόσιο τομέα, πράγματα που σήμερα ακούγονται αυτονόητα αλλά δυστυχώς -μερικές φορές- ανορθολογικά μέσα στην πραγματικότητα του δημοσίου.
Κεντρική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού στη δημόσια διοίκηση ήταν από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο λειτουργικός κατακερματισμός της οργανικής ύλης. Βεβαίως ο έλεγχος ήταν πάντα κατασταλτικός, πάντοτε γραφειοκρατικός με ό,τι συντελείται και υποκρύπτεται σε αυτή τη λογική.
Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε το παιχνίδι, ήρθε η ώρα να πάμε σε μία δημόσια διοίκηση η οποία να είναι αντάξια του Ελληνικού λαού, αντάξια των λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας που έχουν δώσει αίμα και ιδρώτα σε αυτή τη χώρα, που έχουν παράξει τον πλούτο.
Ήρθε η ώρα λοιπόν να πάμε στην αντίστροφη λογική. Να ενοποιήσουμε τις δυνάμεις μας, να λύσουμε τις αδικίες και να φτιάξουμε σύγχρονο διοικητικό σύστημα το οποίο θα εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, τους πολίτες και την υγιή επιχειρηματικότητα».
Ακολουθούν σε επισυναπτόμενο αρχείο .pdf οι αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση
«Βρισκόμαστε σε μία πολύ κρίσιμη εποχή, είμαστε στη μέση ενός ταξιδιού, το οποίο καλείται να αντιμετωπίσει όλα τα ελλείμματα, δεν μιλάω για τα οικονομικά, μιλάω για τα πολιτικά, για τα θεσμικά τα οποία παρέλαβε αυτή η κυβέρνηση.
Ο στόχος μας είναι να παραδώσουμε ένα κράτος και μία κρατική Διοίκηση, η οποία θα είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν που παραλάβαμε και από αυτήν που τα στερεότυπα στην Ελλάδα, θέλουν να είναι η Δημόσια Διοίκηση.
Θα ήθελα να δηλώσω σε όλες και όλους ότι η κυβέρνηση αυτή και το υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, σε όλες του τις δομές και σε εκείνες που προΐσταται ο Υπουργός μας ο κύριος Κουρουμπλής, αλλά και στις άλλες δομές, της Ισότητας, της Προστασίας του Πολίτη, της Μετανάστευσης, είναι εδώ για να παρουσιάζει ένα συνεκτικό σχέδιο, υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και υπέρ του συλλογικού καλού. Γιατί αυτό είναι για εμάς η πολιτική, αυτό είναι η Αριστερά.
Ανάπτυξη που κάνει καλύτερη τη ζωή των πολλών και σέβεται τις αγωνίες των εργαζομένων.
Σήμερα, κλείνει κατά κάποιο τρόπο, έναν χρόνο μετά τη δεύτερη κυβέρνησή μας, ένας πρώτος μεγάλος πολιτικός κύκλος.
Είχαμε έναν πρώτο κύκλο από τον Φεβρουάριο έως τον Ιούλιο του 2015, μέσα σε μία τεράστια ένταση, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας, στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, σε μία τεράστια σύγκρουση συμφερόντων στην οποία βρέθηκε η Ελληνική πλευρά αναγκασμένη να διαχειρισθεί εκείνη την εποχή.
Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε και την αρνητική συγκυρία, είμαστε σε θέση αυτή τη στιγμή, να μπορούμε να υπερηφανευθούμε ότι βασικά κομμάτια της Διοίκησης τα ανασυγκροτήσαμε, μεγάλες αδικίες τις διορθώσαμε. Ήταν μία περίοδος έντονης δουλειάς και μεγάλων συγκρούσεων.
Η κυβέρνηση παρέλαβε έναν δημόσιο τομέα κατεστραμμένο, με απώλειες 350 χιλιάδων ανθρώπων την περίοδο 2010-2015, με αποστελεχωμένες όλες τις υπηρεσίες, με ένα ανθρώπινο δυναμικό στο ναδίρ της ψυχολογίας του, μετά από μία πενταετία ανηλεών επιθέσεων στο εισόδημα, στην εργασία, σε όλα τα δικαιώματα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μνημονιακή περίοδος για το δημόσιο ήταν μία περίοδος ταξικής επίθεσης σε όλα τα πληβειακά στρώματα της Δημόσιας Διοίκησης. Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι τα θύματα της ανηλεούς νεοφιλελεύθερης επίθεσης στο δημόσιο ήταν οι καθαρίστριες, ήταν οι σχολικοί φύλακες.
Παράλληλα επιβλήθηκαν ανισότητες εργασιακές, οικονομικές, μισθολογικές, ένα πλήθος εργασιακών σχέσεων που στην πραγματικότητα είχε στόχο να κρατήσει όμηρο ένα δυναμικό κομμάτι της Διοίκησης που θα μπορούσε και μπορεί να εξασφαλίσει το δημόσιο συμφέρον.
Η Δημόσια Διοίκηση στην Ελλάδα είχε και προφανώς έχει ακόμα πολλές παθογένειες, έχει εσωστρέφεια, έχει παράδοση άσκοπης γραφειοκρατίας, έχει πελατειακό κράτος. Οι αποσπάσεις, οι μετατάξεις, είναι διαρθρωμένες στη λογική του πελατειακού συστήματος.
Δεν είναι τυχαία αυτή η κατάσταση. Το Δημόσιο χρησιμοποιήθηκε και ήταν το λάφυρο της πολιτικής εξουσίας. Κανείς από το προηγούμενο πολιτικό σύστημα δεν χρησιμοποίησε το Δημόσιο ως μία παραγωγική και ορθολογική διαδικασία υποστήριξης του δημοσίου συμφέροντος και κατ΄ επέκταση υποστήριξης της υγιούς επιχειρηματικότητας και ενός υγιούς ιδιωτικού τομέα.
Το αποτέλεσμα των τελευταίων 40-50 χρόνων και κυρίως των χρόνων της μεταπολίτευσης, ήταν ένα κάκιστο Δημόσιο ως προς την εξυπηρέτηση των πολιτών και βεβαίως ένας κάκιστος ιδιωτικός τομέας τον οποίο πληρώνουμε σήμερα σε σπατάλες, σε αδυναμία άρθρωσης πληροφοριακών συστημάτων, σε αδυναμία ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Και μέσα στο συγκεκριμένο αυτό πλαίσιο, είχαμε και την επίθεση του νεοφιλελευθερισμού, με στόχο να νομιμοποιήσει την εικόνα του κακού και του άχρηστου δημοσίου.
Η δυσφήμιση του Δημοσίου πήρε τα τελευταία 20 χρόνια, διαστάσεις πρωτοφανείς. Βέβαια μιλάμε για την Ελλάδα της διαπλοκής, την Ελλάδα που ζητάει μείωση του δημόσιου ρυθμιστικού ρόλου του κράτους για να μπορεί να υπάρχει ένας κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας ασύδοτος και αφορολόγητος, όπως άλλωστε αποδείχθηκε. Ένα σύστημα που ζητά συνέχεια τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων για να νομιμοποιεί τις εργασιακές γαλέρες, εκ μέρους των ιδιωτικών συμφερόντων.
Ένας τέτοιος δημόσιος τομέας πέρα από γραφειοκρατικός δεν μπορεί να είναι ούτε καινοτόμος, ούτε πρωτοποριακός και φυσικά δεν μπορεί να δώσει ωθήσεις στην ανάπτυξη της χώρας.
Πόσο μάλλον για μας που στόχος μας είναι να κατακτήσουμε τον ουρανό, να προχωρήσουμε στη δίκαιη διανομή του πλούτου, με έναν σωστό δημόσιο τομέα, πράγματα που σήμερα ακούγονται αυτονόητα αλλά δυστυχώς -μερικές φορές- ανορθολογικά μέσα στην πραγματικότητα του δημοσίου.
Κεντρική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού στη δημόσια διοίκηση ήταν από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο λειτουργικός κατακερματισμός της οργανικής ύλης. Βεβαίως ο έλεγχος ήταν πάντα κατασταλτικός, πάντοτε γραφειοκρατικός με ό,τι συντελείται και υποκρύπτεται σε αυτή τη λογική.
Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε το παιχνίδι, ήρθε η ώρα να πάμε σε μία δημόσια διοίκηση η οποία να είναι αντάξια του Ελληνικού λαού, αντάξια των λαϊκών στρωμάτων της χώρας μας που έχουν δώσει αίμα και ιδρώτα σε αυτή τη χώρα, που έχουν παράξει τον πλούτο.
Ήρθε η ώρα λοιπόν να πάμε στην αντίστροφη λογική. Να ενοποιήσουμε τις δυνάμεις μας, να λύσουμε τις αδικίες και να φτιάξουμε σύγχρονο διοικητικό σύστημα το οποίο θα εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, τους πολίτες και την υγιή επιχειρηματικότητα».
Ακολουθούν σε επισυναπτόμενο αρχείο .pdf οι αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου